Boekverslag: James Patterson 'Wie het laatst lacht'
De thriller 'Wie het laatst lacht' van James Patterson is het vijfde deel van de Alex Cross-reeks. Geoffrey Shafer geeft toe dat hij soms bang is voor zichzelf. Zijn rol als de Dood in een fantasiespel begint heel realistisch te worden wanneer hij 's avonds rond rijdt met zijn taxi op zoek naar slachtoffers. Het is voor Alex en John een groot mysterie wie er achter de verschillende moorden zit, maar wanneer ze weten dat het Geoffrey is, is hij hen altijd net iets te slim af.
Gegevens
- Originele titel: Pop goes the Weasel
- Titel: Wie het laatst lacht
- Auteur: James Patterson
- Reeks: Alex Cross (5)
- Eerste druk: 1996
- Eerste druk vertaald in het Nederlands: 2006
- Vertaling: Gerard Grasman
- Aantal pagina's: 411
- ISBN: 90-229-9264-0
Samenvatting
Geoffrey Shafer speelt samen met de Veroveraar, Oorlog en Hongersnood het fantasiespel 'de Vier ruiters'. Geoffrey speelt er de rol van de Dood. Maar voor hem blijft het niet bij een fantasie, maar is het realiteit. Zijn speelterrein is uitgebreid naar Washington DC.
Terwijl Alex en John niet weten wie de moorden pleegt, begint Shafer aan het zoveelste ritje in zijn taxi waar hij lukraak zijn 'klanten' selecteert. Helaas zullen deze mensen nooit hun eindbestemming bereiken. Nina Childs een hoofdverpleegster waarmee John een korte relatie had is één van zijn slachtoffers. Alex en John hebben veel samengewerkt met Nina en zijn dan ook dubbel zo hard gemotiveerd om de moordenaar, die ze de bijnaam 'De Wezel' geven, te pakken te krijgen. Samen met drie andere collega's starten ze een officieus onderzoek, aangezien deze zaak voor de hoofdcommissaris geen prioriteit vormt, ook al stapelen de slachtoffers zich op.
Terwijl Alex zijn eigen onderzoek doet, wordt Patsy Hampton door hoofdcommissaris Pittman ingeschakeld om een onderzoek te doen over de werkmethodes van Alex. Het is geen geheim dat beide mannen elkaar niet liggen en Pittman zoekt een reden om Alex aan banden te leggen. Patsy merkt al snel dat het geen gemakkelijke opdracht wordt. Alex bezit een charisma en ze merkt al snel dat zijn handelingen helemaal niet slecht bedoeld zijn. Patsy profiteert van het feit dat de commissaris haar nodig en zo haar extra gunsten geeft om ook op onderzoek te gaan naar de Jane Doe-moorden.
Alex zelf heeft even genoeg van alle politiezaken en beslist om een vakantie in te lassen met Christine en het gezin. Wanneer ze in Bermuda aankomen verandert de hemel op aarde snel in een hel wanneer Christine verdwijnt. Alex weet niet wat hem overkomt wanneer hij een e-mail ontvangt met de woorden 'We hebben haar, ze is veilig, voorlopig.' Wanneer Alex merkt dat hij niets in Bermuda kan bereiken, beslist hij terug te keren naar zijn gezin in Washington DC. Daar gaat het kat-en-muis-spel verder, Alex doet helse toeren om Christine terug te krijgen.
Terwijl hij vreest voor het leven van Christine, gaat hij verder met de Jane Doe-moorden. Hij komt dichter en dichter bij de moordenaar en slaagt er zelfs in hem in de rechtbank te krijgen na een vreselijk voorval. Maar het hoort allemaal tot het spel van Geoffrey Shafer. Hij wil Alex in het nauw drijven. Vraag is of Alex hem dat zo snel laat doen en Christine ooit levend gaat terug vinden.
Hoofdpersonen
Alex Cross
Al ruim acht jaar is Alex rechercheur moordzaken, bij de politie van het District of Columbia en sinds een tijdje is hij ook liaisonofficier tussen de politie en de FBI. Hij is bekend om zijn expertise voor het opstellen van profielen. Alex is weduwnaar en woont samen met zijn grootmoeder en zijn twee kinderen Damon en Jannie. Hij heeft ondertussen al een tijdje een relatie met Christine, die hij ontmoet tijdens een andere zaak.
Christine Johnson
Christine was het hoofd van de school waar Alex zijn kinderen naartoe gingen. Ze kende Alex ondertussen anderhalf jaar, ze hadden elkaar ontmoet tijdens een moordonderzoek waarin onder andere haar man was gedood. Na een tijdje waren ze een relatie begonnen. Maar het feit dat Alex rechercheur was maakte hun relatie niet altijd even gemakkelijk.
Geoffrey Shafer
Hij geniet diplomatieke onschendbaarheid door zijn werk aan de ambassade van het Verenigd Koninkrijk. Geoffrey was luitenant-kolonel in het leger. Nu werkt hij bij de geheime dienst.
Hij is getrouwd met Lucy en samen hebben ze drie kinderen. Een vierjarige tweeling, Erica en Tricia en Robert hun twaalfjarige zoon. Feitelijk boeit zijn gezin hem compleet niet, maar het kapitaal van Lucy en de invloed van haar vader zorgen er voor dat hij het leven kan leiden dat hij nu heeft. Zijn gezin is op de hoogte van zijn hobby, maar weet niet dat hij daarnaast ook nog een moordlustige bezigheid heeft.
Hij had geen gelukkige jeugd en was als jongen een echte etter, waar iedereen bang voor was. Hij genoot van de macht en de wrede gedachten die hij toen ook al had. Wanneer hij bij MI-6 in dienst was, leerde hij hoe hij mensen kon doden en het zalige gevoel dat hij hier van kreeg.
Patsy Hampton
De eenendertig jarige Patsy, was een aantrekkelijke vrouw, die als jongste rechercheur haar carrière gestart had bij moordzaken. Ze was bezig aan een bliksemcarrière en wou hogerop geraken, koste wat het kost.
Boo Cassady
Ze is de psychologe van Geoffrey en bezorgt op deze manier ook zijn nodige dosis pillen. Daarnaast hebben ze ook een buitenechtelijke relatie.
Symbolen en motieven
Macht
Shafer geniet van het spel dat hij speelt met zijn onschuldige slachtoffers. Wanneer hij ook merkt dat hij Alex en zijn kompanen altijd een stap voor is en ook nog misbruik kan maken van zijn diplomatieke onschendbaarheid, wordt het pas echt interessant voor Shafer om het spel nog wat persoonlijker te maken.
Vindingrijk
Shafer is door zijn expertise die hij opgedaan heeft als MI-6 agent, heel alert. Hij kan dan ook heel snel inspelen op nieuwe complicaties en zijn spelregels in een mum van tijd veranderen. Wanneer Alex Cross hem op de hielen zit, is dit voor Shafer een signaal dat Alex deelneemt aan het spel en hij ook een rol zal krijgen.
Titelverklaring en boekomslag
Op de boekomslag is het Washington Monument te zien. Deze obelisk is één van de symbolen van Washington DC, waar Alex Cross woont. De titel 'Wie het laatst lacht' maakt een verwijzing naar Shafer, die het spel heel persoonlijk heeft gemaakt voor Alex. Ook al weet Alex dat Shafer achter de moorden zit, slaagt hij er niet in om hem op te pakken en te laten boeten voor wat hij gedaan heeft.
Structuur en perspectief/vertelwijze
Het verhaal bestaat uit een proloog dat uit twee hoofdstukken bestaat. Verder zijn er vijf delen en een epiloog, die in totaal uit honderddrieëntwintig hoofdstukken bestaan. De proloog, elk deel en de epiloog hebben een titel die kort samenvat waar het hoofdstuk over gaat. Deel een - De lustmoorden, deel twee - De Dood berijdt een roomkleurig paard, deel drie - Klaagzang, deel vier - Procedurele blunders en deel vijf - Eindspel. De hoofdstukken worden afgewisseld qua standpunt. Zo krijg je het standpunt van Geoffrey Shafer, Christine Johnson, Alex Cross, Patsy Hampton en George Bayer. Het verhaal is voor het grootste deel in derde persoon geschreven. De hoofdstukken van Alex Cross zijn in de ik-vorm geschreven.
Thema
Wanneer fantasie realiteit wordt.
Tijd en plaats
Het verhaal speelt zich af in het heden. Het verhaal start in Washington DC, waar het ook het grootste deel doorgaat. Daarnaast loopt het verhaal ook door in Bermuda en Fredericksburg.
Evaluatie
Voor wie het vorige deel 'Kat en muis' uit de Alex Cross-reeks heeft gelezen, is de start van het boek best wel verwarrend. 'Kat en muis' is geëindigd met een enorme cliffhanger en je hebt de indruk dat je iets mist. Maar in dit verhaal keren we weer even terug in de tijd om dan verder te gaan, waar 'Kat en muis' is geëindigd. Het verhaal is goed uitgeschreven, met een personage dat door en door slecht is en op die manier ook het verhaal boeiend houdt. De rode draad van het privéleven van Alex Cross kabbelt rustig door het verhaal, tot Christine verdwijnt en dan ook een belangrijk deel van het verhaal inneemt.
Lees verder