Duitse spelling en uitspraak: een beknopte handleiding

Als je Duits wil leren, dan kan je best beginnen met de basisprincipes van spelling en uitspraak. Deze ga je nodig hebben voor het leren van de basiswoordenschat. De belangrijkste verschillen met het Nederlands worden hier kort uiteengezet.

Spelling

Waarop moet je letten als je in het Duits schrijft?

• Elk zelfstandig naamwoord begint met een hoofdletter.
• In het Duits wordt gebruik gemaakt van een letter die wij in het Nederlands niet kennen: ß. Deze letter heet 'Ringel-s' of 'es-tset'. Je spreekt deze letter gewoon uit zoals een 's'. Je schrijft deze na een lange klinker: bijvoorbeeld Straße, Spaß of Fußball. In Word vind je deze letter terug onder: invoegen, symbool.
• Het volgende teken gebruiken wij in het Nederlands voor een deelteken: ". In het Duits verandert de uitspraak van klinkers als je er een dergelijk teken op zet. Men spreekt van een 'Umlaut'. Deze komt enkel voor op de klinkers a, o en u en kan ook op een hoofdletter staan. Voorbeelden: Vater wordt in het meervoud Väter (vaders). Hier is de Umlaut dus het enige verschil tussen enkelvoud en meervoud; zwölf; hören.

Uitspraak

In de tabel links krijg je een overzicht van de klinkers die in het Duits anders worden uitgesproken als in het Nederlands. Als er in het Nederlands twee mogelijkheden staan, dan wil dat zeggen dat de klinker lang wordt uitgesproken als er één medeklinker volgt en kort als er twee medeklinkers volgen. Dus Fuß wordt lang uitgesproken en Mutter kort.
In de tabel links krijg je een overzicht van de medeklinkers die in het Duits anders worden uitgesproken als in het Nederlands.