Boekverslag: Karin Slaughter 'Versplinterd' (Atlanta 2)
Wie van thrillers houdt, kent deze Amerikaanse thrillerschrijfster ongetwijfeld. Karin Slaughter is onder andere bekend van de Sara Linton-reeks met volgende titels: Nachtschade, Zoenoffer, Een lichte koude huivering, Onzichtbaar, Trouweloos, ... 'Versplinterd' is het tweede deel van de Atlanta-reeks waarin Will Trent de hoofdol speelt.
Gegevens
- Titel: Versplinterd
- Oorspronkelijke Titel: Fractured
- Titel: Versplinterd
- Reeks: Atlanta (2)
- Auteur: Karin Slaughter
- Eerste druk: 2008 voor de Nederlandse vertaling
Samenvatting
Wanneer Abigail Campano een onbekende man in haar huis verrast is ze in alle staten. Vooral omdat hij over het lichaam van haar dochter gebogen staat. Zonder nadenken vermoordt ze de man. Wanneer Will Trent, Speciaal agent van het Speciale Criminele Arrestatieteam, de moordzaak observeert merkt hij dat er meer aan de hand is dan het gezinsdrama, waar iedereen van uit gaat. Wat op het eerste gezicht logisch lijkt, blijkt helemaal niet aan de waarheid te stroken. Het wordt een race tegen de tijd en het feit dat Will’s verleden hem achtervolgt, maakt de situatie niet gemakkelijker. Samen met zijn nieuwe partner, Faith, probeert hij een einde te maken aan de nachtmerrie die de Campano’s beleven.
Hoofdpersonen
Abigail Campano
Moeder van Emma en vrouw van Paul.
Paul Campano
Hij zat samen met Will in het tehuis en is eigenaar van een stel autobedrijven.
Will Trent
Will is 36 jaar en geboren en getogen in Atlanta.
Hij is verloofd met Angie Polaski.
‘Angie Polaski. Voor het eerst sinds ze hem had ontmoet, had Faith medelijden met hem. Wat een afgelebberde troel. Bij de recherche waren Polaski’s veroveringen legendarisch. Er werden zelfs grapjes over gemaakt tegen groentjes, die te horen kregen dat ze eerst tussen haar benen door moesten als ze bij de top wilden horen. Will was ongetwijfeld op de hoogte van al die geruchten – of misschien was hij zo’n type bij wie het talent dat hij op zijn werk tentoonspreidde het in zijn privéleven liet afweten. Toen Faith die avond in de deuropening van zijn kamer had gestaan en hem achter zijn computer had zien zitten, was ze getroffen door de eenzaamheid die hij uitstraalde.’ (blz.233)
‘Het was een patroon dat ze al bijna dertig jaar volgden: Angie bedroog hem, hij stuurde haar weg, en dan kwam ze een paar weken of maanden later weer terug en begon alles van voren af aan. Will had schoon genoeg van die hele vertoning. Hij wilde eindelijk wel eens een gewoon huiselijk leven, iets wat voor normaal zou kunnen doorgaan. Maar het was bepaald niet zo dat de vrouwen voor hem in de rij stonden. Will had zoveel bagage dat hij niet zonder afhaalbewijs de deur uit kon. (…) Hij hield van haar, dat stond buiten kijf. Misschien was het geen hartstocht, misschien was hij eigenlijk helemaal niet verliefd, maar Will voelde zich veilig bij haar, en soms was dat het enige dat ertoe deed.‘ (blz.123-124)
Hij had samen met Paul Campano in een tehuis gezeten.
‘Als kind had hij geen eigen kamer gehad. Eigenlijk had hij helemaal niks van zichzelf gehad tot hij achttien werd en het kindertehuis van Atlanta hem met een schouderklopje en een cheque van de overheid wegstuurde. Zijn eerste appartement was niet meer dan een doos, maar wel zijn eigen doos. (…) Tot op de dag van vandaag kreeg hij nog steeds een geluksgevoel als hij de koelkast opende en besefte dat hij alles kon eten wat hij wilde.' (blz.48)
Faith is niet van de eerste moment fan van Will
‘Ze had niet kunnen vermoeden dat Trent de nette, wat slungelige man was die nu dubbelgevouwen naast haar in haar auto zat. En ze had er al evenmin bij stilgestaan dat hij zijn vak verstond. Zijn kijk op de toedracht van het misdrijf (…) gaven blijk van een heel ander soort speurwerk dan je van een pennenlikker van het GBI (= Georgia Bureau of Investigation) zou verwachten.' (blz.76)
‘Toen ze op de plek van het misdrijf bezig waren, had ze een vaag litteken op zijn bovenlip gezien. Die had ooit opengelegen en was in een wat kromme lijn weer aan elkaar genaaid. Nu, in het licht van de lage middagzon dat door het glazen dak naar binnen viel, zag ze een tweede litteken, dat zigzaggend van zijn oor naar zijn hals liep, de halsader volgde en in het boord van zijn overhemd verdween. Faith was geen forensisch wetenschapper, maar ze vermoedde dat iemand hem ooit met een kartelmes te lijf was gegaan.’ (blz.78)
‘Hij kleedde zich anders, bewoog zich anders en zijn taalgebruik was totaal anders. Waarschijnlijk deed het hem niks om de levens te ruïneren van mannen en vrouwen die bij het soort familie hoorden waarvan hij zelf nooit deel kon uitmaken.’ (blz.82)
Faith Mitchell
33 jarige alleenstaande moeder met haar 18 jarige zoon Jeremy. Ze is niet opgezet met het feit dat ze partners moet vormen met Will, uiteindelijk heeft ze niet echt goede ervaringen met hem. Hij heeft er voor gezorgd dat haar moeder op vervroegd pensioen is gegaan na een intern onderzoek bij de politie van Atlanta.
‘Ze was rechercheur bij het politiekorps van Atlanta, (…). Vanwege haar moeders rang ging elke promotie die Faith maakte met geruchten gepaard, maar de hele afdeling Moordzaken was er snel achter dat ze daar zat omdat ze een verdomd goede rechercheur was.' (blz.79)
Titelverklaring en thema
- Door de situatie die Abigail en Paul meemaken, geraakt hun gezin compleet versplinterd.
- Je kan het verleden nooit negeren.
Structuur en opdracht
- Het verhaal bestaat uit 3 delen en 22 hoofdstukken, een proloog en een epiloog.
- Als lezer krijg je zowel het standpunt van Will, Faith als Abigail.
- Het boek is opgedragen aan Irwyn en Nita.
Symbolen en motieven
- Moederliefde: Abigail heeft een onschuldige vermoordt, waarvan ze dacht dat hij de schuldige was, die haar dochter zo had toegetakeld.
- Vaderliefde: Paul weet niet waar hij het heeft, wanneer hij hoort wat er met zijn dochter is gebeurd. Hij wil kost wat kost de dader vinden, zonder rekening te houden met de gevoelens van zijn vrouw, laat staan de mensen die het onderzoek doen.
- Vastberadenheid: 'Ze hadden haar allemaal opgegeven, iedereen behalve WIll. Hij weigerde te accepteren dat het meisje er niet meer was.' (blz.338)
Tijd en plaats
Het boek speelt zich af over drie dagen in Atlanta.
Perspectief/Vertelwijze
De vertelvorm is in de derde persoon.
Evaluatie
Ik ben een grote fan van Karin Slaughter, maar hier had ik niet het gevoel dat ik anders heb bij het lezen van haar boeken. Het begon heel sterk, maar in het midden bleef het wat hangen. Will en Faith blijven maar bellen en rondrijden, dat het opeens te veel wordt. De laatste 100 bladzijden brengen dan weer de spanning naar boven, waardoor het boek zeker het uitlezen waard is!
Lees verder