Boekverslag Duits: 'Ghettokids', Susanne Korbmacher
Susanne Korbmacher werd geboren in 1954, in Nordhein-Westfalen. Later verhuist ze met haar ouders en vijf broers en zussen naar Berlijn. Susanne heeft een moeilijke jeugd: haar vader is textielhandelaar, maar tegelijkertijd ook alcohol- en gokverslaafd. Wanneer hij gedronken heeft, wat zeer regelmatig voorkomt, kan hij heel agressief uit de hoek komen. Dit maakt dat zijn kinderen heel angstig zijn en hem het liefste zo veel mogelijk uit de weg gaan. Zijn vrouw kan ook niet tegen hem op, maar probeert hem tegenover de kinderen te verdedigen door ze te vertellen 'dat hij het moeilijk heeft'. Dit resulteert er uiteindelijk in dat de kinderen besluiten hun vader te vermoorden.
Algemene informatie
- Taal van het boek: Duits
- Eerste publicatie: 2004
- Aantal bladzijden: 319
- ISBN: 9783492248020
- Genre: non-fictie
Hoofdpersonen
Susanne
Susanne is de schrijfster van dit boek en tevens één van de personages. Ze is vroeger misbruikt en mishandeld door haar vader en probeert die ervaringen nu om te zetten in iets positiefs, door probleemjongeren te helpen.
Andrej
Andrej komt in Duitsland wonen als hij zes is. Hij heeft erg veel moeite met het leren lezen en schrijven, maar gaat toch hij na elke klas weer over. Als hij naar zijn vader verhuist, vindt hij dit verschrikkelijk: als ze samen huiswerk maken en hij iets niet begrijpt, dan schreeuwt zijn vader naar hem. Dit maakt dat hij op straat gaat zwerven en onder andere brommers gaat stelen.
Faton
Faton is ook zes jaar als hij in Duitsland komt wonen. Zijn vader heeft een duidelijk oorlogstrauma opgelopen en uit nu zijn verdriet in het drinken van alcohol. Hij mishandelt regelmatig iemand, of heeft een vechtpartij op straat. Wanneer Faton uit huis gezet wordt door zijn ouders, gaat hij dan ook niet naar de politie omdat hij al vaker problemen met hen heeft gehad.
Ramadan
Ramadan is in Kosovo geboren. Hij heeft op zijn derde gezien dat Joegoslaven een jongen meenamen. Hij vertelt dat hij in die periode altijd bang was om op straat te spelen, omdat hij dan meegenomen zou kunnen worden. Sindsdien heeft hij, ook als hij al in Duitsland woont, nog steeds een hekel aan Joegoslaven. Dit resulteert erin dat hij problemen op school ontwikkelt, omdat hij het regelmatig met Joegoslavische jongens aan de stok krijgt.
Arjeton
Arjeton is Kosovo-Albanees en is op zijn zesde in Duitsland komen wonen. Zijn vader is politiek vluchteling en staat nog steeds op de Servische dodenlijst.
Zijn problemen beginnen in diezelfde tijd: als hij naar de crèche gaat en er op dat moment een jongen is met een mooie speelauto, dan slaat hij die jongen in elkaar en steelt zijn hem. Als zijn lerares in Duitsland met hem praat in plaats van slaat (in zijn geboorteland mocht dat), is hij in de veronderstelling dat dat de enige consequentie is van dingen doen die niet mogen.
Monika
Monika is één van de weinige jongeren uit dit boek die gewoon in Duitsland geboren is. Haar ouders zijn beiden alcoholist en bezitten een café. Dit resulteert erin dat Monika al op jonge leeftijd voor haar broertjes en zusjes moet zorgen.
Wanneer zij op school een groep vriendinnen krijgt, spullen uit een winkelcentrum steelt en betrapt wordt, moet haar moeder opdraven. Die geeft haar daarop klappen. Uiteindelijk stopt Monika met haar school, maar pakt het later toch weer op. Nu heeft ze al haar eerste kind.
Alexis
Alexis is een Griekse jongen, die eigenlijk alle basale dingen heeft (kleren en eten), maar vooral liefde en aandacht mist. Hij is heel goed in tekenen, maar daarentegen heel slecht in lezen en schrijven. Dit is één van de redenen dat hij regelmatig woedeuitbarstingen heeft: hij kan er niet goed tegen dat het hem niet lukt.
Onur
Onur is een Turks-Koerdische jongen die al sinds zijn twaalfde tegen problemen aanloopt. Op zijn dertiende wordt het nog erger: hij krijgt een aanvaring met één van zijn "vrienden". Hij vertelt dat; hoe ouder hij werd, hoe groter de problemen werden en deze bij hem veel agressie uitlokte. Hij heeft voor de rechtbank gestaan wegens een aanklacht voor mishandeling.
Lenci
Lenci is een Kroatische Sinti. Ze leeft sinds 15 jaar in Hasenbergl met haar familie. Hier beëindigde ze haar middelbare school.
Ze voelt zich heen en weer geslingerd tussen drie culturen, wat maakt dat ze zich zwaar ongelukkig voelt. Ze vertelt dat ze erg brutaal was tegen haar leraressen.
Emir
Emir is een Turkssprekende Griek. Hij komt als 8-jarige met zijn twee oudere broers en moeder naar München. Zijn moeder is ongeschoold, en kan daardoor, zelfs met drie banen, de familie nauwelijks onderhouden. Emirs oudste broer is drugsverslaafd. Samen met zijn andere broer vormt Emir een crimineel duo dat zich bezighoudt met diefstal, koerierdiensten en prostitutie. Nadat hij is opgepakt geweest, vindt hij een plaats in een woonproject in München.
Thema- en titelverklaring
De titel 'Ghettokids' suggereert dat deze jongeren geen angst-of schuldgevoelens kennen. Toch is het thema van dit boek 'angst', omdat in hun verhalen duidelijk naar voren komt dat ze wel degelijk ergens bang voor zijn. Deze angst is veelal voor de ouders, maar komt ook voort uit een oorlogstrauma of een angst om opgepakt te worden, vanwege hun daden.
Motto
Dit boek heeft als motto: 'Immer da sein, wo's weh tut', te vertalen als: altijd daar zijn, waar het pijn doet. Dit heeft te maken met de problemen van de jongeren: ze komen niet zelf uit hun moeilijke situatie en zijn daardoor altijd op de plek waar het pijn doet.
Samenvatting
Jongeren
'Ghettokids' van Susanne Korbmacher is een boek waarin negen jongeren centraal staan, die stuk voor stuk grote problemen hebben. Meestal komen deze voort uit de thuissituatie: de ouders weten vaak niet hoe ze met de kinderen om moeten gaan. Ook speelt bij sommigen een rol dat de ouders of zijzelf een oorlogstrauma hebben opgelopen, of niet weten hoe ze met het verschil in cultuur om moeten gaan.
Toneelgroep
Allemaal maken ze deel uit van een jongerengroep in het kinder- en jeugdcentrum in Hasenbergl, die samen liedjes zingt, rapt en toneel speelt. Er wordt daar van ze verwacht dat ze, ondanks dat sommigen (vanuit een oorlogstrauma) een hekel aan mensen uit bepaalde landen hebben, samenwerken en aardig voor elkaar zijn. Voor sommigen is het erg moeilijk de discipline op te brengen om te gaan, anderen worden verhinderd doordat ze opgepakt zijn of ruzie met hun ouders hebben.
Uiteindelijk werken ze met z'n allen toe naar een theatervoorstelling. In deze voorstelling verwerken ze vele van hun ervaringen in raps, waarin veelal de vader (in negatieve zin) het besproken onderwerp is.
Film
Ook regelt Susanne dat alle jongeren in een film gaan spelen, die ook echt is uitgebracht: 'Ghettokids', waarnaar het boek is vernoemd.