Boekverslag: Het leven is vurrukkulluk

'Het leven is vurrukkulluk' (1961) is een psychologische roman van Remco Campert die zich afspeelt in de jaren '60. Mees, Boelie en Panda brengen met elkaar de dag door op een manier die we tegenwoordig niet vaak meer zien. Feesten, relaxen en seks zijn de enige tijdsbestedingen voor deze jongeren. Een dag uit het leven van deze generatie wordt uitvoerig beschreven. Alle aspecten van de liefde komen er aan te pas, waarvan overspel een hoofdrol heeft.

Gegevens

• Titel: Het leven is vurrukkulluk
• Auteur: Remco Campert
• Jaar van uitgave: 1961
• Uitgeverij: De Bezige Bij
• ISBN: 9789059651487

Samenvatting van de inhoud 'Het leven is vurrukkulluk'

Op een zondagmorgen in het park ontmoeten Mees en Boelie een meisje, Panda, va vijftien jaar oud. Een grijsaard volgt hen op weg naar wat uitspanning. In het toilet van een café praat Panda met Rosa Overbeek, zij houdt daar toezicht. De grijsaard gaat bij Mees en Boelie zitten. Hierdoor besluiten ze om naar het huis van Mees, die aan het rand van het park ligt, te gaan. Terwijl ze daar heen liepen slaan ze de grijsaard neer omdat die hun nog steeds achtervolgde en ze pikten 200 gulden van hem. Als ze dan bij Mees zijn huis zijn aangekomen, probeert Mees Panda te versieren. Als Boelie weg is gaan Mees en Panda met elkaar naar bed. Hierna vertelt Mees over zijn eigen verleden. Nadat het interview van Boelie door Ernst-Jan Zoon is afgelopen vertelt Ernst-Jan Zoon aan Boelie dat hij zijn vrouw, Etta, ervan verdenkt dat ze vreemdgaat. Hij vraagt Boelie om het uit te zoeken of het zo is. Maar terwijl Ernst-Jan binnen zit, probeert Boelie Etta te verleiden en ze gaan naar de buren om met elkaar in bed te gaan. Op dat moment ontwaakt de grijsaard uit het park weer en hij merkt dat zijn geld verdwenen is. Tjeerd Overbeek, die alles gezien heeft helpt de grijsaard mee om de drie jongeren die zijn geld hadden gestolen op te sporen. Kees, de grijsaard, en Tjeerd gaan samen naar Rosa Overbeek, Tjeerd’s oudtante. Maar Kees en Rosa gaan allerlei jeugdherinneringen ophalen omdat blijkt dat ze bij elkaar op school hebben gezeten. Mees en Panda besloten om een feest te gaan geven met het geld dat ze hadden gestolen. Ze gaan bij Jens drank inslaan. Als het feest bezig is, wordt ook Tjeerd min of meer gedwongen om naar binnen te komen. Als iemand door het zolderraam naar buitenspringt en veilig landt, voelt Mees zich plotseling voor het eerst in zijn leven echt gelukkig.

Vertelwijze en perspectief

Het perspectief ligt bij de schrijver in de eerste zes hoofdstukken. Dit is de personale vertelsituatie, omdat de schrijver de gebeurtenissen omschrijft die de hoofdpersonen in het boek meemaken. In hoofdstuk zeven en acht verandert dit perspectief. Het wordt in deze hoofdstukken de ik-vertelsituatie, omdat je je nu als het ware in het hoofd van Mees bevindt en alles meemaakt wat hij ook meemaakt. In hoofdstuk elf verandert het perspectief voor de laatste maal, deze keer naar opnieuw de ik-vertelsituatie, maar dan vanuit Etta gezien.

Thema en motieven

Het thema van dit boek is een dag uit het leven van jong volwassenen in de jaren '60. In deze tijd stond lanterfanten centraal en dat komt dan ook naar voren in dit boek. Feesten, drinken, vrijen en drugs zijn de voornaamste bezigheden. In deze tijd was gehoorzamen aan de ouders dan ook lang niet meer zo vanzelfsprekend als vroeger. Veel voorkomend in dit boek, en daarmee dus een motief, is de liefde. Er zijn uiteraard twee soorten liefde in dit boek, echte liefde en overspel. Overspel komt zo vaak terug in dit boek waardoor het overspel ook nog eens een motief van zichzelf is.

Verklaring titel en ondertitel

De titel van het boek 'Het leven is vurrukkulluk' is eigenlijk heel simpel te verklaren. Dit boek gaat natuurlijk over het feit dat je moet genieten van het leven door te flirten, geld te stelen, te vrijen, te feesten, te drinken enzovoort. Panda geeft de titel van het boek het beste weer met haar gedrag. Zij is namelijk de grootste flierefluiter in dit boek. Dit bleek alleen al uit het begin van het boek, toen Panda direct zei: 'Het leven is vurrukkulluk'. De titel heeft ook nog een andere kant. Het is ook een manier van Panda, Boelie en Mees om andere mensen te laten denken dat ze gelukkig zijn, terwijl ze diep van binnen iets anders voelen. Ze proberen zo hun zelfbeeld hoog te houden.

Motto

'Het tuinfeest' van Martinus Nijhoff leverde het motto van dit boek:
Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen.
Geenszins om liefde, maar om de sublieme.
Momenten en het sentiment daartussen.

Hoofdfiguren

Panda

Panda is een meisje van 15 jaar oud die in het begin van het verhaal werd opgepikt door Mees en Boelie. Panda voelt iets voor meer Mees dan dat ze voor Boelie voelt. Ze gaat dan ook samen met hem naar bed in een later stadium. Ze kan daarbuiten heel erg fantaseren over allerlei dingen.

Mees

Mees is een jongen van 25 jaar die al een tijdje jazzpianist is. Hij huurt een kamer aan de rand van het park waar hij samen met Boelie Panda tegenkwam. Hier woont hij samen met een vriend van hem, Boelie. Voordat hij hier kwam wonen woonde hij bij zijn oma, zijn oom en zijn stiefmoeder. Nadat zijn meest recente relatie op de klippen was gelopen is hij single.

Boelie

Boelie is een dichter. Zoals gezegd woont hij bij Mees in huis. Het is een wat onzekere jongen afgaande op hoe die omging met vrouwen. Dit is de belangrijkste reden waarom die ontevreden is over zijn eigen leven. Hij vindt dat hij er niet alles uithaalt wat er in zit.

Beoordeling

Hoewel ik van boeken met betekenis houd en ik zeker de betekenis van de titel en dergelijke kan waarderen, merk ik dat ik dit boek minder leuk vond om te lezen. Drama, science fiction, romantiek (maar niet op de manier waarop hij wordt geuit in dit boek) en fantasie zijn genres die vaak wat meer spanning met zich meebrengen en op die manier een lezer echt vast kunnen grijpen. Als er dan geen spanning in zit moet het verhaal toch wel iets dieper gaan op andere gebieden zoals liefde. Dit boek doet daar een gooi naar, maar weet dit naar mijn mening nooit echt te bewerkstelligen. Om het kort samen te vatten is het eigenlijk allemaal net te oppervlakkig op dat gebied.

Iets wat ik wel mooi vind in dit boek, is de manier waarop het is geschreven. De beschrijvende zinnen zijn op vrij hoog niveau en leggen de details van de omgeving en de tijd waarin het boek zich afspeelt op zo'n manier uit dat je je het echt voor kunt stellen. Zo maakt dit boek toch wel heel duidelijk wat er gebeurt, hoe het gebeurt en wanneer het gebeurt. Maar wat dit boek vooral authentiek maakt is de wijze waarop de schrijver eigenlijk een alledaags verhaal, namelijk een gewone dag uit het leven van een groep mensen, op zo'n manier heeft kunnen schrijven dat het toch een verhaal is geworden dat je ook nog eens uit wilt lezen. Dat is een goede eigenschap die je niet vaak terug ziet komen in boeken.