Boekverslag van Het Instituut

Dit is een boekverslag van Het Instituut, geschreven door Vincent Bijlo. Het is een hilarisch boek met absurd komische momenten

Het Instituut

• Titel: Het Instituut
• Auteur: Vincent Bijlo
• Eerste druk: 1998
• Aantal bladzijden: 112
• Soort werk: Roman
• Literaire stroming: Heden

De schrijver van het boek staat erbuiten. Het verhaal is geschreven in de ik-vorm. De tijd verloopt chronologisch en tussen de eerste en laatste bladzijde zit ongeveer 6 maanden. Het verhaal is verdeeld in 12 hoofdstukken. Het verhaal speelt zich af af in de blindeninrichting waar Otto zit maar ook een groot deel bij radio Puntsik, de radiozender van Otto.

Thematiek

Otto is blind, maar hij probeert zoveel mogelijk zijn handicap te overwinnen en zoveel mogelijk dingen te doen die zienden doen.

De motieven:

• Blind zijn
• Instituut
• Handicap
• Radiozender
• Liefde
• Vriendschap

Titel verklaring

Het instituut staat voor de blindeninrichting waar Otto in zit.

Over Vincent Bijlo

Vincent Bijlo is geboren in 1965. Nadat hij zijn VWO diploma gehaald had heeft hij Nederlandse Taal en Letterkunde gestudeerd aan de universiteit van Utrecht. Hij heeft 2 romans geschreven en doet ook aan theater.

Korte samenvatting 'Het Instituut'

Otto Iking zit op een blindeninstituut. Zijn grote voorbeeld is Harm. Hij was zijn beste vriend en Harm had al een voorsprong op de rest en daarom keek Otto erg tegen hem op. Otto had een hekel aan Edwin, een slechtziende jongen, die iedereen onderuit trapte van het instituut. Met z’n allen gingen ze zwemmen en Otto hoorde dat Tony bovenop de duikplank stond. Omdat hij niet kon zien waar hij zou springen mocht hij niet springen van de badmuts. Hij luisterde niet en sprong bovenop Michiel. Michiel raakte verlamd en moest naar een ander instituut, omdat het instituut niet geschikt was voor rolstoelen. Een week later had Otto zijn stokloop examen. Hij moest in Bussum een rondje door de stad lopen. Hij werd aangereden door een auto. Ze gingen daarna met z’n allen kamperen. Otto vond het niks omdat zijn vader gezegd had dat het niet leuk zou zijn. Otto werd ziek en moest terug. Een paar weken later kreeg zijn vader een baan in Amerika. Otto moest weg en op het einde van het boek stook Otto het Instituut in brand.

Karakters van de belangrijkste personen

• Otto: Hij heeft veel humor maar kan ook erg sacherijnig zijn. Heeft veel plezier in het uitzenden van zijn illegale zender.
• Moeder van Otto: Aardige vrouw, maar verslaafd aan de drank.
• Vader van Otto: Hij vangt Otto op in het weekend.
• Sonja: De vriendin van Otto, ze is erg lief en ze praten vaak over allerlei dingen.
• Harm: De beste vriend van Otto, ze doen veel dingen samen.

Het onderwerp

Ik vond het een heel erg interessant onderwerp. Ik vind het namelijk erg ingrijpend om blind te zijn. Ik zou denkik zelf niet kunnen leven zonder mijn zicht. Ik heb wel eens vaker nagedacht over het onderwerp, het is moeilijk voor te stellen om echt te leven zonder iets te zien. Maar het lijkt me minder moeilijk om blind te zijn als je blind bent vanaf je geboorte. Het lijkt me pijnlijker om blind te raken in latere jaren van je leven, want dan weet je al hoe dingen eruit zien en dan weet je hoe erg je dingen gaat missen. Ik vind het ook interessant hoe je een kleur moet beschrijven aan iemand die nog nooit kleuren gezien heeft. Hoe kun je aangeven wat bijvoorbeeld blauw is, of rood. Je kunt wel voorbeelden bedenken bij de kleur of situaties waarin deze kleur van toepassing kan zijn, maar je zult nooit duidelijk kunnen maken hoe een kleur er precies uit ziet. Ik vind ook dat dit onderwerp met veel diepgang en humor behandeld is.

De gebeurtenissen

De gebeurtenissen in dit boek speelden een grote rol. Ze waren soms ingrijpend, vaak hilarisch en leuk. De meeste gebeurtenissen waren geloofwaardig, want ze konden vaak ook in het echt plaatsvinden. Dit gaf het boek ook kleur, de gebeurtenissen waren erg komisch maar tegelijkertijd erg realistisch. Dat Otto het instituut in brand zou steken vond ik erg schokkend en ik begreep het ook niet waarom hij het deed.

De personen

De hoofdpersoon kwam zeer levensecht over, zelfs het hele verhaal was erg realistisch. Het was soms moeilijk om je goed in te leven in de hoofdpersoon, maar als je zelf eens probeert met je ogen dicht normale dingen te doen, kun je beter de handelingen van Otto begrijpen. Ik heb erg gelachen om de dingen die Otto deed en de gesprekken die hij had. Ik vond de eigenschap van Otto dat hij vaak positief was en veel humor had erg goed, maar de eigenschap dat ie soms wel eens sacherijnig was, die was wat minder.

De opbouw

Het verhaal was erg vlot te lezen, want je kon niet wachten tot het volgende grappige stukje. De opbouw was redelijk logisch, het verhaal was mooi chronologisch en het liep goed in elkaar over. De afloop vond ik onbegrijpelijk, er werd niet duidelijk verteld waarom hij het deed. Voor de rest was het allemaal duidelijk en een goed leesbaar boek.

Het taalgebruik

Het taalgebruik was niet moeilijk, het was redelijk te begrijpen. De gebeurtenissen vond ik heel goed beschreven, heel komisch. Het was over het algemeen een heel grappig boek en dat kwam mede door de manier waarop het geschreven is. Er zijn wel een aantal fragmenten die ik zeker ga onthouden, ik vond het een heel leuk boek en het is zeker een aanrader.