Boekverslag: 'Grand Hotel Europa' van Ilja Leonard Pfeijffer
De schrijver neemt zijn intrek in het historische Grand Hotel Europa. In dit hotel reconstrueert hij zij mislukte relatie met Clio. De schrijver werd in Genua verliefd op Clio en ging vervolgens met haar in Venetië wonen. Zij maakten reizen naar Malta, Palmaria, Portovenere en de Cinque Terre. Malta en Portovenere zijn ook het decor van de spannende zoektocht naar het laatste schilderij van Caravaggio. In Grand Hotel Europa raakt de schrijver gefascineerd door de mysteries van het hotel. Ook raakt hij steeds meer betrokken bij de belevenissen van de personen die het hotel bevolken. Personen die uit een ander tijdperk lijken te stammen, een tijdperk van vergane glorie.
Inhoud
- Titel: Grand Hotel Europa
- Auteur: Ilja Leonard Pfeijffer
- Geboortedatum: 17 januari 1968
- Eerste druk: december 2018
- Uitgeverij: De Arbeiderspers
- Aantal pagina's: 547
- ISBN: 978 90 295 2622 7
Korte samenvatting
Grand Hotel Europa speelde zich voor een groot deel af in Genua, Venetië en het hotel Grand Hotel Europa. Ilja en Clio kregen een relatie toen zij beiden nog in Genua woonden. Ilja was daar schrijver en Clio werkte in een veilinghuis. Al snel verhuisden zij naar Venetië, waar Clio kon gaan werken als docent kunstgeschiedenis. Woonachtig in Venetië was Ilja nog steeds schrijver en werkte Clio aan haar carrière als kunsthistorica. Ook bezochten Ilja en Clio allerlei toeristische plaatsen, zoals Malta, Palmaria, Portovenere en de Cinque Terre. Hier werden zij geconfronteerd met het massatoerisme en de problemen die dit met zich meebrengt. Ilja en Clio beseften dat deze problemen niet alleen in Italië en Malta spelen, maar ook in de rest van Europa. Europa was zijn voorsprong op de wereld verloren en had alleen maar zijn verleden te bieden.
Clio was kunsthistorica en gespecialiseerd in de schilder Caravaggio. Van het laatste schilderij van Caravaggio was niet bekend waar het gebleven was. Ilja en Clio gingen vervolgens op zoek naar dit schilderij. Zij zochten het schilderij op twee van hun vakantieplaatsen, namelijk Malta en Portovenere. Hier konden Ilja en Clio het schilderij niet vinden, en ook een korte zoektocht in Venetië leverde niets op.
Tijdens de zoektocht naar het schilderij raakte Ilja betrokken bij het maken van een documentaire. Het thema was massatoerisme. Hiervoor werden plaatsen bezocht als Amsterdam, Giethoorn, Almere en Venetië. Het maken van de documentaire zou ook samen moeten gaan met het schrijven van een boek over toerisme.
Na verloop van tijd kwam de relatie tussen Ilja en Clio onder druk te staan. Aan hun relatie kwam een einde toen Clio een baan kreeg aangeboden in Abu Dhabi. Ilja wilde niet met Clio mee naar Abu Dhabi en vertrok naar Grand Hotel Europa.
In Grand Hotel Europa beschreef Ilja wat hij allemaal had meegemaakt. Hij kwam ook in contact met de vaste bewoners van het hotel. De vaste bewoners leken uit een ander tijdperk te stammen, het tijdperk van het oude Europa. Ook ontmoette Ilja een vluchteling uit Afrika, terwijl het hotel werd overgenomen door een Chinese eigenaar. Dit liet zien dat Europa steeds minder belangrijk wordt.
Het leven in Genua
De schrijver van dit boek woonde al enige tijd in Genua voordat hij Clio leerde kennen. Ilja leerde Clio kennen door een misverstand. Hij zou een lezing bijwonen die gehouden werd door de historica Deborah Drimble. Ilja had een korte affaire met haar toen hij net in Genua woonde en wilde haar graag weer zien. Hij bleek zich echter vergist te hebben in de datum en Clio had de zelfde vergissing begaan. Ilja en Clio kwamen met elkaar in contact en er was meteen een klik. Ze werden vervolgens verliefd op elkaar en kregen een relatie.
Ilja en Clio beleefden een mooie tijd in Genua. Ze deden veel dingen samen, zoals uit eten gaan, de stad verkennen en het bezoeken van musea. Ook bezocht Ilja de werkplek van Clio, een veilinghuis in Genua, en maakte hij kennis met Clio's ouders.
Ruim een maand na hun eerste ontmoeting kreeg Clio een baan aangeboden. Ze zou aan de slag kunnen als docent kunstgeschiedenis aan de Accademia van Venetië. Clio aanvaardde de baan en Ilja besloot haar te volgen naar Venetië.
Het leven en Venetië
In Genua woonden Ilja en Clio nog apart van elkaar, in Venetië gingen zij samenwonen. Terwijl Clio werkte, schreef Ilja. Ook wandelde hij veel om Venetië zo snel en zo goed mogelijk te leren kennen.
Het maken van de documentaire en het schrijven van het boek
Na enige tijd kwam Ilja via zijn manager in contact met vier mensen. Deze vier mensen, twee filmmakers, een filmproducent en een organisator waren naar Venetië gekomen. Zij wilden een documentaire over Ilja maken. Ilja vond de ideeën van de documentairemakers echter te vaag en wilde niet met hen verder. Maar Clio dacht hier anders over. Zij stelde Ilja voor om een boek over toerisme te schrijven. De research voor het boek zou een goed onderwerp zijn voor een documentaire. Het boek en de documentaire zouden vooral moeten gaan over massatoerisme, een fenomeen waar grote delen van Europa onder gebukt gaan. Ilja besloot het boek over toerisme te schrijven en te willen meewerken aan een documentaire over dit onderwerp.
Ook de documentairemakers waren onmiddellijk enthousiast over het plan. Het onderwerp voor de documentaire en het boek werd inderdaad massatoerisme. Voor dit project bezochten Ilja en de documentairemakers tal van plaatsen, waaronder Venetië, Giethoorn en Amsterdam. Er werden interviews afgenomen met deskundigen, toeristen en de lokale bevolking. Aan bod kwamen de voor- en nadelen van het massatoerisme. Ook werd er aandacht besteed aan het authentieke toerisme, ver weg van het massatoerisme.
De zoektocht naar het laatste schilderij van Caravaggio
Clio was kunsthistorica en gepromoveerd op Caravaggio. Het was bekend dat Caravaggio vlak voor zijn dood een drieluik had geschilderd. Dit bestond uit twee doeken van Johannes de Doper en één van Maria Magdalena. Van de doeken van Johannes de Doper is bekend waar zij zich tegenwoordig bevinden. Eén hangt in de Galleria Borghese in Rome. De ander maakt deel uit van een private collectie van een inwoner van München. Het centrale deel van het drieluik, de Maria Magdalena, is nog steeds niet gevonden. Volgens Clio bevond dit schilderij zich op Malta. Dit omdat Caravaggio korte tijd lid was geweest van de Maltezer ridderorde. Ilja en Clio vertrokken vervolgens naar Malta, op zoek naar het laatste schilderij van Caravaggio.
In de musea op Malta konden Ilja en Clio het schilderij niet vinden. Zij besloten daarom het schilderij te zoeken op een plek waar men een schilderij goed verborgen kan houden. Dit was volgens Clio een kloosterorde, in dit geval de Orde van Sint-Jan. Het lukte om een afspraak te maken en het klooster te bezoeken. Ilja en Clio doorzochten alle ruimtes van het klooster, maar een schilderij van Maria Magdalena was niet te vinden.
Toen Ilja en Clio enkele maanden in Venetië woonden, gingen zij met vakantie. In de zomer verbleven zij korte tijd in Genua. Vervolgens verbleven Ilja en Clio op het eiland Palmaria, tegenover het plaatsje Portovenere. Ook tijdens de vakantie ging de zoektocht naar het schilderij van Caravaggio door. Volgens Ilja en Clio bevond het schilderij zich in Portovenere. Zij baseerden dit op informatie verkregen via internet. Het laatste schilderij van Caravaggio zou in eerste instantie in bezit zijn geweest van Deodato Gentile. Hij was de pauselijke nuntius in Napels en goed bevriend met Marcantonio Doria. Deze Marcantonio Doria, een kunstliefhebber, was een vooraanstaand bestuurder in Genua. Gentile zou het schilderij geschonken hebben aan Doria. Vervolgens zou Doria het schilderij geplaatst/verborgen hebben in zijn kasteel, Castello Doria in Portovenere.
Ilja en Clio namen de boot van Palmaria naar Portovenere om daar het schilderij te vinden. In Portovenere gingen zij direct door naar Castello Doria. In een ondergrondse ruimte vonden Ilja en Clio een uit de lijst gesneden opgerold olieverfschilderij. Afgebeeld op het schilderij was Maria Magdalena. Wat betreft de afbeelding en de grootte was dit niet het schilderij dat werd gezocht. Het was misschien een vervalsing of een andere versie van het schilderij. Ilja en Clio lieten het schilderij achter in het kasteel. Zij maakten vervolgens nog een uitstapje naar het nabij gelegen park van de Cinque Terre. Net als de plaatsen die bezocht werden voor de documentaire was de Cinque Terre ook erg toeristisch. Er werd hier veel aan het toerisme verdiend, maar het bracht ook kosten met zich mee en had een negatieve invloed op de omgeving. Ilja en Clio kwamen tot de conclusie dat het toerisme de toekomst is van Italië en misschien ook wel voor de rest van Europa. Ondanks de negatieve gevolgen. Industrie was volgens hen minder belangrijk. In andere delen van de wereld zou men veel beter producten kunnen maken dan bij ons.
Toen Ilja en Clio wilden terugkeren naar Venetië kwamen zij een oude bekende tegen. Het was Deborah Drimble, de historica met wie Ilja een korte relatie had gehad. Clio vond dat Ilja veel te beleefd en aardig tegen Deborah was. Clio was hier erg boos over en liet dat ook duidelijk aan Ilja merken.
Terug in Venetië en het vervolg van de zoektocht
Eenmaal terug in Venetië was Clio nog steeds boos op Ilja. Het weer oppakken van het gewone leven maakte Clio iets minder boos. Pas toen Ilja een bos bloemen voor haar had gekocht was alles weer helemaal goed. Clio ging weer aan het werk aan de Accademia. Ilja schreef en ging even alleen verder met de zoektocht. Ilja vroeg zich af of er een direct verband was tussen Caravaggio en Venetië. Hij raadpleegde hiervoor boeken en digitale archieven. Ilja kwam op het spoor van de zeventiende-eeuwse Giovanni Andrea Lumaga. Deze Venetiaanse verzamelaar en handelaar had interesse in het werk van Caravaggio. Het was aannemelijk dat hij in het bezit was van het laatste schilderij van Caravaggio. Het schilderij zou later in het bezit zijn gekomen van de weduwe van Lumaga. Deze zou het schilderij hebben verborgen in hun familiegraf in een kerk in Venetië. Toen Ilja en Clio bij de betreffende kerk aankwamen, was het niet mogelijk om naar binnen te gaan. Er was een ongeluk gebeurd. Een toerist was in de gevel geklommen en daarna met een standbeeld in de gevel naar beneden gevallen. Dit incident liet duidelijk de nadelen zien van het massatoerisme. Clio was hier woedend over en zag het even niet meer zitten om op zoek te gaan naar het laatste schilderij van Caravaggio.
Het maken van de documentaire en het schrijven van het boek
Ilja had al een tijd niets gehoord van de documentairemakers. Van de vier makers waren er drie afgevallen wegens gebrek aan interesse en andere activiteiten. Overgebleven was Marco, een filmmaker. Er was nog research nodig voor de documentaire en het boek. Hiervoor zouden Ilja en Marco nog een aantal locaties bezoeken. Zij bezochten het hoofdkantoor van een reisorganisatie die gespecialiseerd was in extreme en avontuurlijke vakanties. Dit kantoor bevond zich in Almere. Na hun bezoek aan Almere kwam Marco met een onverwachte mededeling. Hij vertelde Ilja dat hij niet verder wilde met het maken van de documentaire. Marco vond dat er al genoeg films zijn gemaakt over toerisme en wilde daar niets meer aan toevoegen. Zonder Marco wilde Ilja de film niet maken, wat overbleef was het boek.
Op weg naar Grand Hotel Europa
Op een dag kreeg Clio een baan aangeboden in Abu Dhabi. Zij zou daar in een dependance van het Louvre aan de slag kunnen als wetenschappelijk assistent. Clio vertrok naar Abu Dhabi voor een sollicitatiegesprek en Ilja ging met haar mee. Ilja was niet bij het gesprek zelf aanwezig. Na afloop van het gesprek vertelde Clio aan Ilja dat zij de baan had aangenomen. Ilja was hier boos over omdat er van tevoren geen overleg was geweest. Clio wilde niet overleggen omdat zij dacht dat Ilja al bij voorbaat tegen haar nieuwe baan was. Ilja en Clio kregen ruzie. Ilja zag zijn toekomst in Europa en niet in Abu Dhabi. Clio daarentegen vond Ilja een egoïst, en teveel vastgeroest in zijn gewoonten en verleden. Zij vond dat Ilja voor haar moest kiezen. Ilja deed dit niet en vertrok de volgende dag naar Venetië. Clio bleef nog even om alles te regelen voor haar vestiging aldaar. Op de dag dat Clio even terug zou keren besloot Ilja Venetië te verlaten. Hij wilde ergens ver weg van Venetië zijn intrek nemen in een hotel om daar op te schrijven wat er allemaal was gebeurd. Ilja zocht naar iets ouds en afgelegens, en koos Grand Hotel Europa.
Het verblijf in Grand Hotel Europa
Het schrijven van het boek
In eerste instantie zou Ilja een heel ander boek schrijven, namelijk een boek over toerisme. Eenmaal in Grand Hotel Europa besloot Ilja over iets anders te schrijven. Hij schreef over zijn mislukte relatie met Clio, en over zijn verblijf in Genua en Venetië. Het toerisme kwam voor een deel wel aan bod, door het beschrijven van de reizen naar Malta, Palmaria, Portovenere en de Cinque Terre. Ook kwam het toerisme aan bod door de verhalen die zijn verzameld als research voor de documentaire en het boek. In Grand Hotel Europa schreef Ilja ook over de zoektocht naar het laatste schilderij van Caravaggio. Maar het belangrijkste om over te schrijven waren de personages die het hotel bevolken.
De personen in Grand Hotel Europa
In het hotel kwam Ilja in aanraking met mensen die uit een eleganter tijdperk leken te stammen. Dit waren de vorige eigenares, de conciërge/majordomus, een Griekse zakenman, een Franse dichteres en een bijzondere geleerde. Ilja ontmoette ook andere interessante mensen, zoals de piccolo en een ambitieus Amerikaans meisje.
Een mysterieuze bewoonster van het hotel was de
vorige eigenares. Zij was vroeger het stralende middelpunt van Grand Hotel Europa, dat werd bezocht door tal van beroemdheden. Alweer jaren geleden had zij het hotel verkocht. Tegenwoordig woonde de oude dame met al haar kunst en boeken in één van de kamers. Zij liet zich nooit zien en ontving geen bezoek. Pas veel later zou hier verandering in komen.
Een ander interessant persoon was meneer
Montebello. Hij was de conciërge/majordomus van het hotel. De vorige eigenares had hem nog aangenomen als piccolo. Montebello was de ziel van Grand Hotel Europa. Hij was hoffelijk, elegant en discreet. Montebello bleef ook trouw aan tradities, iets wat hem later bijna overbodig maakte.
Toen Ilja aankwam in Grand Hotel Europa kwam hij direct in contact met
Abdul, de piccolo van het hotel. Abdul was een donkere jongen, gekleed in het nostalgische rode uniform van een piccolo. Ilja en Abdul ontmoetten elkaar regelmatig tijdens hun rookpauze voor de ingang van het hotel. Tijdens deze pauzes vertelde Abdul aan Ilja zijn vluchtverhaal. Abdul was namelijk gevlucht uit Afrika. Na een tocht door de woestijn probeerde hij de Middellandse Zee over te steken. Zijn schip verging op zee, maar Abdul overleefde het. Hij werd opgevangen op Sicilië. Daar kwam hij in contact met Montebello, die hem naar Grand Hotel Europa bracht en hem de baan als piccolo bezorgde.
Het hotel kende een aantal vaste gasten en één daarvan was de Franse dichteres
Albane. Zij en Ilja waren in feite collega's. Ilja zou daarom graag bevriend willen worden met Albane. Dit liep echter anders. Elke keer als zij elkaar tegen kwamen deed Albane heel onvriendelijk tegen Ilja. Albane was een feministe en zei een hekel te hebben aan mannen. Zij had dus ook een hekel aan Ilja en verweet hem onder meer egocentrisch, vrouwonvriendelijk en ijdel te zijn. Waarschijnlijk vond Albane Ilja in werkelijkheid wel aantrekkelijk, maar wilde ze dat niet toegeven of laten merken.
Ilja ontmoette ook de befaamde
Patelski. Deze geleerde op leeftijd woonde, werkte en studeerde in Grand Hotel Europa. Ilja probeerde meer te weten te komen over zijn achtergrond. Patelski vertelde dat zijn geschiedenis is verweven met de geschiedenis van Europa, meer liet hij er niet over los. Waarschijnlijk was Patelski historicus, filosoof, letterkundige, econoom of politicoloog. Ilja dineerde regelmatig met Patelski, waarbij zij intellectuele discussies voerden. Deze gingen onder meer over de Europese identiteit, de neergang van Europa, migratie, en de voor- en nadelen van het massatoerisme.
Ilja dineerde ook regelmatig met
Yannis Volonaki, bijgenaamd de grote Griek. De grote Griek was een omvangrijk en uitbundig figuur. Hij was afkomstig uit Kreta en eigenaar van een scheepswerf. Ondanks dat hij al met pensioen had gekund, werkte hij nog gewoon door. Daarnaast genoot hij van het leven en zocht hij ook graag het gezelschap van andere mensen op.
Nieuwe gasten
Op een dag arriveerden er nieuwe gaste in Grand Hotel Europa. Het betrof een Amerikaans gezin. Ilja ontmoette het gezin al snel en werd uitgenodigd om tijdens het diner bij hen aan tafel te zitten. Ilja leerde het gezin beter kennen. Het bestond uit vader Richard, moeder Jessica en dochter Memphis. Tienerdochter Memphis was geadopteerd. Volgens Jessica had Memphis de ambitie om schrijver te worden en kon zij Ilja om advies vragen. Aan het eind van het diner gingen Richard en Jessica naar hun kamer. Ze lieten Ilja en Memphis alleen, om nog wat tips en ideeën uit te kunnen wisselen. Vervolgens besloten Memphis en Ilja om naar zijn kamer te gaan. Voordat Memphis de kamer van Ilja betrad ging zij even weg om iets te halen. Het bleek een meerderjarigheidsverklaring te zijn waarmee Memphis vrijwillig instemde met seks. Ilja liet in eerste instantie weten helemaal geen seks te willen hebben. Even later kon hij de verleiding toch niet weerstaan en had hij seks met Memphis. Pas de volgende ochtend ging Memphis weer terug naar haar eigen kamer. Enkele dagen later verliet het Amerikaanse gezin het hotel.
De belevenissen in Grand Hotel Europa
Vlak na het vertrek van het Amerikaanse gezin raakte Ilja in gesprek met Montebello. Hij deelde Ilja mede dat de politie hem graag zou willen spreken. Ilja dacht dat hij beschuldigd zou worden van onvrijwillige seks met een minderjarige. Eenmaal in gesprek met de politieagent bleek het inderdaad om een minderjarige te gaan. Het ging echter niet over Memphis, maar over Abdul. Het bleek dat er twijfels waren gerezen omtrent zijn vluchtverhaal. Voor het verkrijgen van een permanente verblijfsvergunning was een eerlijk vluchtverhaal noodzakelijk. Abdul had van Montebello een boek gekregen waarin een vluchtverhaal wordt beschreven. Een groot deel van Abduls vluchtverhaal vertoonde overeenkomsten met passages uit het boek. Abdul werd er bijgehaald en om uitleg gevraagd. Hij verklaarde het boek te hebben gebruikt omdat het zijn verhaal vertelt, maar dan beter. Later bleek dat Abdul was verraden. Hij was verraden door een kamermeisje. Deze had een neef die een baan wilde als piccolo. Ook het kamermeisje was op de hoogte van Abduls onduidelijke vluchtverhaal. Ze belde daarop de politie met deze belastende informatie, in de hoop dat Abdul zou worden uitgezet en er zo een plek zou vrijkomen voor haar neef. Abdul mocht vervolgens blijven, het kamermeisje werd ontslagen.
Op een dag had Ilja weer een aanvaring met de Franse dichteres Albane. Ze zei dat ze Ilja jaloers wilde maken. Albane wilde dit doen door een relatie aan te gaan met de grote Griek. Ilja dacht dat het een grap was, maar het bleek echt zo te zijn. Enkele dagen later zag hij Albane en de grote Griek samen in de tuin van het hotel lopen. Vlak daarna maakten Albane en de grote Griek hun verloving bekend.
Een andere bijzondere gebeurtenis was het dreigende ontslag van Montebello. Onlangs was het hotel overgegaan in Chinese handen. De nieuwe Chinese eigenaar wilde Grand Hotel Europa moderniseren, maar ook de oude glorietijd weer terugbrengen. Dit lukte al vrij goed en er kwamen steeds meer gasten, vooral Chinezen. Montebello zou niet meer passen bij de moderne aanpak van de nieuwe eigenaar. De vaste bewoners van het hotel accepteerden dit echter niet. Zij kwamen in opstand met als resultaat dat Montebello mocht blijven.
Er werd vervolgens een feestavond georganiseerd. Er werden twee dingen gevierd, namelijk het aanstaande huwelijk tussen Albane en de grote Griek, en dat Montebello mocht blijven. De muziek werd verzorgd door een Chinees meisje dat viool speelde. Tijdens het vioolconcert daalde een stokoude dame langzaam van de monumentale trap af. Ilja besefte wie zij was. De oude dame woonde de rest van het concert bij en leek tevreden te zijn met de huidige staat van het hotel. Vervolgens bracht Montebello haar weer terug naar haar kamer. De volgende ochtend kwam het bericht dat zij was overleden.
De uitvaart van Europa en het laatste schilderij van Caravaggio
Op de begrafenis van de voormalige eigenares kwamen tal van mensen die dierbare herinneringen hadden aan Grand Hotel Europa. Dit waren onder meer leden van koningshuizen, markiezen, baronessen, zangers en zangeressen. De geleerde Patelski was ook aanwezig op de begrafenis. Hij vertelde aan Ilja dat hij bijna alle aanwezigen kende en ooit deel had uitgemaakt van deze wereld. Patelski vertelde ook dat de voormalige eigenares Europa heette, het hotel was naar haar genoemd. Europa werd begraven in de tuin van het hotel.
Een dag na de begrafenis mocht Ilja de kamer van Europa bezoeken. Ilja trof er vele boeken en kunstwerken aan. Eén schilderij viel Ilja direct op. Het was een doek van een staand formaat, van ruim anderhalve meter bij ongeveer één meter. Het stelde Maria Magdalena voor, geschilderd met alle kenmerken die het laatste schilderij van Caravaggio zou moeten hebben. Dit was het laatste schilderij van Caravaggio! Ilja pakte zijn koffers en nam van iedereen afscheid. Hij verliet Grand Hotel Europa, op weg naar de woestijn, Abu Dhabi en Clio.
Personen
Ilja Leonard Pfeijffer
Ilja Leonard Pfeijffer (Rijswijk (ZH), 1968) is dichter en schrijver. Hij studeerde klassieke letteren aan de Leidse Universiteit. Hier promoveerde Pfeijffer in 1996 op de klassieke dichter Pindarus. Tot 2004 was Pfeijffer werkzaam aan de Leidse Universiteit, als onderzoeker en docent Oud-Grieks. In 2008 vestigde hij zich in het Italiaanse Genua, waar hij tot op de dag van vandaag woont en werkt.
Pfeijffer debuteerde in 1998 met
Van de vierkante man (gedichten) waarvoor hij de C. Buddingh'-prijs kreeg (1999). Voor de boekenweek 2000 schreef hij
De antieken. Een korte literatuurgeschiedenis. De eerste roman van Pfeijffer was
Rupert. Een bekentenis (2002). Hiervoor ontving hij de Anton Wachterprijs (2002). Voor zijn roman
La Superba (2013) ontving hij de Libris Literatuurprijs (2014).
Idyllen. Nieuwe Poëzie (2015) werd onderscheiden met de VSB Poëzieprijs (2016), de Jan Campertprijs (2015) en de Awater Poëzieprijs (2015).
Grand Hotel Europa werd in 2019 genomineerd voor de Libris Literatuurprijs.
Clio Chiavari Cattaneo
Clio Chiavari Cattaneo komt uit Genua. De voorouders van Clio hadden voorname functies bekleed in de Genuese Republiek. De moeder van Clio is van adel, zij is markiezin. Haar vader is niet van adel. Clio is cum laude afgestudeerd als kunsthistorica. Ook is zij gepromoveerd op de schilder Caravaggio. Clio is deskundig op het gebied van de zestiende- en zeventiende eeuwse Italiaanse schilderkunst, met name die van Caravaggio. Clio schrijft ook regelmatig tijdschriftartikelen over Caravaggio. Toen Clio Ilja leerde kennen was zij halverwege de dertig. Zij werkte toen als assistent van een veilingmeester in een veilinghuis in Genua. Daarna werkte Clio als docent kunstgeschiedenis aan de Accademia in Venetië. Clio had altijd de ambitie gehad om op wetenschappelijk niveau met kunst bezig te zijn. Dit kon zij doen in haar volgende baan als wetenschappelijk assistent in het Louvre in Abu Dhabi.
Plaats en tijd
Het eerste deel van
Grand Hotel Europa speelt zich af in Genua, Venetië, Malta, Palmaria, Portovenere, de Cinque Terre en Abu Dhabi. Ilja en Clio leren elkaar kennen in Genua, in het noordwesten van Italië. Vervolgens gaan zij in Venetië wonen, in het noordoosten. Ilja en Clio gaan met vakantie naar Malta, Palmaria, Portovenere, de Cinque Terre. Het eiland Palmaria ligt tegenover Portovenere, ongeveer 75 km ten oosten van Genua. Het park de Cinque Terre ligt ongeveer 60 km ten oosten van Genua. Malta ligt in de Middellandse Zee en Abu Dhabi in het Midden Oosten. Ook worden er nog plaatsen bezocht voor de documentaire en het boek. Dit zijn Venetië, Giethoorn, Amsterdam en Almere. Het tweede deel van
Grand Hotel Europa speelt zich af in het gelijknamige hotel, waarschijnlijk gelegen op Sicilië.
Het verhaal van
Grand Hotel Europa speelt zich af in een tijdsbestek van ongeveer vier jaar. Dit begint met de ontmoeting tussen Clio en Ilja, en eindigt met het vertrek van Ilja uit Grand Hotel Europa. Ilja en Clio ontmoetten elkaar eind 2014/begin 2015. Na enkele maanden verhuisden zij naar Venetië. Eind 2017/begin 2018 kwam er een einde aan hun relatie. Ilja vertrok toen naar Gran Hotel Europa. Hier schreef hij de roman
Grand Hotel Europa. Waarschijnlijk verbleef Ilja tot midden/eind 2018 in Grand Hotel Europa. In december 2018 kwam het boek uit.
Thematiek en motieven
In eerste instantie wilde Ilja een roman schrijven over toerisme. Eenmaal in Gran Hotel Europa besloot hij over iets anders te schrijven. Ilja beschreef zijn liefdesgeschiedenis met Clio. Daarnaast beschreef hij ook de reizen die zij samen maakten, het maken van de documentaire en het boek, en de zoektocht naar het schilderij van Caravaggio. Ilja wilde dit beschrijven in een roman, waarin het verhaal voor een groot deel fictie zou zijn. Hij zou Clio een andere naam geven en dingen beschrijven die niet echt zijn gebeurd.
Grand Hotel Europa gaat voor een deel nog wel over toerisme. Ilja en Clio werden regelmatig geconfronteerd met het massatoerisme. Het massatoerisme wordt grotendeels veroorzaakt door de economische neergang van Europa ten opzichte van andere delen in de wereld. Bijna alles wordt tegenwoordig in China gemaakt. Europa produceert bijna niets meer, het heeft alleen nog maar zijn verleden te bieden.
Grand Hotel Europa beschrijft de liefdesgeschiedenis tussen Ilja en Clio in tijden van massatoerisme. Maar het gaat ook over de Europese identiteit, nostalgie en het einde van een tijdperk.