Hoe de Davis dyslexie methode tot stand is gekomen

Kinderen, maar ook volwassenen die behept zijn met dyslexie kunnen binnen 30 uur binnen 30 uur minder last hiervan hebben door de Davis-methode. De grondlegger van deze methodiek is Ronald D. Davis. Artsen constateerden al op jonge leeftijd dat hij een Kanners baby was, wat staat voor autistisch, maar Davis bedacht zelf een methode om daar boven uit te stijgen. Later vond hij ook een oplossing voor vermindering van zijn dyslexie. De Davis methode voor dyslexie uitgelegd.

Davis Dyslexia Correction Center

En dat werkte. Davis staat nu aan het hoofd van het 'Davis Dyslexia Correction Center' dat hij in 1982 heeft geopend en heeft er voor gezorgd dat wereldwijd counselors worden opgeleid die er voor zorgen dat kinderen en volwassenen met dyslexie en andere problemen snel worden geholpen.

Alfabet leren met behulp van klei

Ronald D. Davis werd als derde kind geboren in het gezin Davis. Al vrij vroeg constateerden artsen dat hij autistisch zou zijn. Hij kon niet praten en leek in zichzelf gekeerd. Zijn ouders hielpen niet echt om achter het werkelijke probleem te komen. Zijn vader schaamde zich vooral en beloonde hem veelal met klappen. Zijn moeder bleef denken dat het allemaal wel goed kwam. Zij zorgde zij er voor dat hij naar school kon gaan, ondanks het feit dat de docenten niet echt geloven in zijn kunnen. Op school wordt de jonge Davis veel gepest. De creatieve jongen bedacht zelf manieren om toch te leren. Zo kreeg hij het alfabet onder de knie door van klei de letters te vormen. (In de huidige Davis methode om dyslexie onder de knie te krijgen wordt dit nog steeds gebruikt). Op papier bleven de letters echter zweven en kon Davis geen wijs worden uit wat er stond.

Spraakles zorgde voor een ommekeer, maar dyslexie bleef

Davis zorgde er echter op een gegeven moment zelf voor dat hij uit zijn ,,autisme’’ tevoorschijn kwam. Over hoe hij dat deed is niet veel bekend, wel dat dit gebeurde toen hij 12 jaar oud was. Testen wezen vervolgens uit dat hij een erg hoog IQ had. Artsen gaven aan dat ze zich eerder dan wel vergist zouden hebben, maar veel helpen deed dit niet. Hij werd vanaf dat moment gelabeld als iemand die een hersenbeschadiging had opgelopen bij de geboorte en zelfs als 'zwakzinnig'. Tot laat in zijn pubertijd sprak Davis nauwelijks en had hij weinig vertrouwen in zichzelf. Hij noemde zichzelf iemand met een 'broken brain'. Bij elke volgende test werd echter wel aangetoond dat zijn IQ steeds hoger werd en met een score van 169 kon hij beslist ingenieus genoemd worden. Omdat hij ook niet of nauwelijks sprak, ging hij pas op zijn 17e jaar naar spraakles. Veel dingen die hij daarbij geleerd heeft, komen nu ook terug in de methode die Davis zelf heeft ontwikkeld. Terwijl hij voor die tijd geen hele zinnen kon uitspreken, veranderde dat door de spraaklessen. De dyslexie verdween echter niet.

Ingenieur en miljonair

Daardoor werd het op school met hem ook niets. Het label dat hem was omgehangen dat hij een hersenbeschadiging leek voor hem zelf en voor zijn omgeving de oorzaak van dit alles. Toch slaagde wel voor een aantal technische cursussen en hij bleek zelfs zo goed dat hij ingenieur werd in de ruimtevaartindustrie. Op zijn 24e jaar was hij al miljonair, omdat hij zijn 3 ingenieursbureaus zo goed verkocht. Al die tijd leefde Davis echter met een groot geheim en dat was dat hij amper kon lezen en schrijven. Door hard werken bereikte hij toch zijn doelen.

Zelfonderzoek: het patroon ontvouwt zich

Toch bleef hij worstelen met de dyslexie. Een boek of krant lezen was voor hem een crime en hij hield dat geheim angstvallig verborgen. Totdat hij bedacht dat er toch een methode moest zijn voor dit probleem en hij daar zelf mee aan de slag ging. Hij observeerde en onderzocht zichzelf tot hij dacht de oplossing te hebben gevonden. Daarbij maakte hij ook gebruik van beeldhouwen (hij was inmiddels ook kunstenaar geworden). Bezig met dit beeldhouwen, beschrijft hij precies wat er gebeurt. Daarbij kwam hij tot de conclusie dat zijn dyslectische problemen erger werden in bepaalde gevallen. Dit betekent zo constateerde hij dat het dan dus nooit om een probleem in de hersenen kon gaan, want dan zou het probleem altijd hetzelfde zijn. Hij kwam erachter dat het dus iets te maken moest hebben met wat hij zelf onbewust deed en dat ook te veranderen is. Gaandeweg ontdekte hij de patronen in zijn eigen waarnemingsvermogen en datgene wat hij vervolgens oriëntatie is gaan noemen. Toen hij besefte dat het daar mee te maken had en dat hij dus moest zorgen dat de desoriëntatie verdween, lukte het hem opeens wel om een boek te lezen. Hij zegt daar zelf over dat hij in de gaten had dat hij iets deed of liet dat er voor zorgde dat hij toen wel kon lezen. De letters vormden een geheel, hij hoefde niet te zoeken naar waar het ene begon en het andere startte, de woorden hadden onderling geen verschillende in grootte en ze zweefden niet over het papier. Hij was toen echter al 38 jaar. Het had op zijn hele welbevinden een enorme impact. En hij voelde zich voor het eerst echt mens onder de mensen.

Ontwikkeling van de Davis methode

Omdat hij ervan uitging dat hij niet de enige was met dit probleem en het mogelijk ook de oplossing was voor anderen, trad hij in contact met onderzoekers, artsen en psychologen. Want zo begreep hij wel, de desoriëntatie was slechts een deel van het probleem. Zij ontwikkelden de Davis counseling methode die er voor zorgt dat kinderen, maar ook volwassenen op een andere manier dan tot nu toe gebruikelijk in Nederland van hun dyslexie af kunnen komen. Ook andere leerproblemen en ADD/ADHD en dyscalculie, dyspraxie, handschrift, rekenen, coördinatie en communicatie kunnen met de methode worden getackeld. Als Davis’ boek 'De gave van dyslexie' in 1994 verschijnt, wordt tevens een opleiding gestart voor Davis-counselors. Ook Nederland kent inmiddels enige gecertificeerde counselors die mensen met dyslexie en andere problemen in hetzelfde spectrum helpen bij het oplossen daarvan. De werkwijze is inmiddels wereldwijd bekend en wordt in heel veel landen toegepast.