Gedicht analyse van het gedicht 'thuiskomen'

Het gedicht thuiskomen is geschreven door Mischa de Vreede. In het gedicht komen verschillende vormaspecten en een achterliggende gedachte naar voren.

Thuiskomen

zullen ze wat zeggen
en wat zullen ze zeggen
als ik de deur door kom
wat zie je er uit
je bent ver weg geweest
of zullen ze niets zeggen
en alleen maar kijken
of niets zeggen zelfs niet kijken
maar doorgaan met doen
net of er niets gebeurd is

hier ben ik dan
hun vriendelijke vreemdeling
ik spreek de taal der mensen
hoe is het weer
het is weer ja
het is weer nee
het is weer mooi weer
buiten

Inhoud

Dit gedicht gaat over een tiener die tot veel te laat is wezen stappen. Of misschien is weggelopen na een ruzie. Wat er precies is gebeurd wordt niet duidelijk, maar dat er iets is gebeurd blijkt uit de zin net of er niets gebeurd is. Ik denk dat er iets is gebeurd dat erger was dan te laat thuis komen na het uitgaan omdat de ik-persoon zich erg afvraagt hoe de reactie van de ouders zal zijn.

Ze is bang dat haar ouders haar zullen negeren op het moment dat ze binnenkomt (doorgaan met doen net alsof er niets gebeurd is). Omdat ze hier bang voor is kan je hiervan afleiden dat ze juist wil dat haar ouders er iets van zeggen. Het is een moeilijke situatie voor hen allebei. Er wordt niet gesproken over het probleem van de vreemdeling. Ze begrijpen elkaar namelijk niet, daarom zeggen de ouders niets. Dit kan je afleiden van vreemdeling hieruit blijkt namelijk dat haar ouders niet weten wat er in haar hoofd om gaat. Dat ze ook geen moeite doen om hier achter te komen kan je afleiden uit ik spreek de taal der mensen de taal die ze met haar ouders spreekt, oppervlakkig, over het weer.

Hun vriendelijke vreemdeling verwijst dus naar dat de ouders haar niet echt kennen, het vriendelijke verwijst naar het feit dat ze toch altijd maar gewoon doorgaat zoals altijd, praat over koetjes en kalfjes. Ze gaat niet tegen haar ouders in en doet ook alsof het allemaal geen probleem is, ook al zou ze er eigenlijk graag over praten, dat gebeurt niet, ze is ten slotte een vreemdeling.

Met de laatste regels het is weer mooi weer/ buiten roept ze volgens mij een tegenstelling op: binnen en buiten. Het is buiten mooi weer. Binnen is het dus geen mooi weer, geen goede sfeer.

Vormaspecten

Er valt me niet zoveel op aan vormaspecten. Ver weg zou je kunnen zien als een assonantie, maar ik denk niet dat het zo bedoeld is omdat er verder geen assonanties in terug komen. De eerste regels vallen me wel op omdat precies dezelfde woorden zijn gebruikt maar dan in een andere volgorde zullen ze wat zeggen/ en wat zullen ze zeggen. Zo vallen de laatste regels me ook op hoe is het weer/ het is weer ja/ het is weer nee/ het is weer mooi weer hier speelt de schrijfster met het woord weer. Ze heeft het over het weer zelf maar ze bedoelt er ook mee dat het gesprek weer over het weer gaat.

Achterliggende gedachte

Volgens mij is er geen achterliggende gedachte, het gaat namelijk om een gebeurtenis die echt gebeurd is. En ze verwijst ook alleen naar die gebeurtenis. Wel is het gedicht herkenbaar voor meer mensen, niet alleen voor de schrijfster. Je zou het thema ook groter op kunnen vatten en in de ik-persoon allochtonen zien in Nederland.

Meest kenmerkende zin

De meest kenmerkende zin vind ik het is weer mooi weer/ buiten. Het weer mooi weer geeft mij het gevoel dat het buiten vaker mooi is dan binnen. Dat het eigenlijk buiten altijd mooi is, maakt niet uit wat voor weer het is. Het weer, de sfeer waarin je vrij kan zijn, doen en zeggen wat je wilt, buiten.

Eigen mening

Ik vind dit een heel mooi gedicht, niet dat ik mezelf er in herken maar ik kan het me goed voorstellen. Vooral de laatste zin begrijp ik goed. Buiten is namelijk alles. Alles is er mooi, altijd. Buiten zijn geeft mij ook een heerlijk, vrij gevoel, ook al voel ik me binnen niet beklemmend. Buiten is alles/ alles is buiten/ buiten is binnen/ binnen in mij/ zoals ik me voel/ zo euforisch/ zo voel ik me alleen/ buiten.