Malcolm X - zijn brief aan ons en zijn inkeer

Malcolm X was een man die zich aansloot bij een sekte (Nation of islam) om zijn haat jegens de blanken, voortkomend uit de heersende racisme, te uiten. Dit was een sekte die zich niet schuwde voor geweld. Hij hield in deze fase veel toespraken vol met agressie. Zijn haat was hartgrondig, toch was er iets wat deze man volledig deed omslaan. Hij werd een man die zeer geliefd werd bij velen onder zwart en blank. Onder meer Martin Luther King was erg onder de indruk van de nieuwe Malcolm X.

Introductie

Hij verenigde mensen en predikte vrijheid, maar een jaar na zijn bekering tot de ware islam werd hij geliquideerd. Zijn invloed werd te groot en zowel De Nation of Islam als de Amerikaanse overheid was hij een spaak in het wiel. Om een beeld te krijgen waarom deze man juist nu werd vermoord, heb ik zijn brief vertaald die gericht was aan zijn vrouw, assistent en de pers. Deze brief schreef hij aan het einde van zijn Hajj (pelgrimage) in Mekka. Het was ook hier waar hij tot inkeer kwam.

Lees zijn brief en vraag je af waarom de nation of islam en de Amerikaanse overheid zo graag van deze man af wilden.

De brief

Nooit eerder aanschouwde ik zo een oprechte gastvrijheid en ervoer ik zo’n overweldigende sfeer van broederschap, tussen mensen van alle kleuren en rassen, hier in het oude heilige land, het land van Abraham, Mohammed en alle andere profeten uit de heilige geschriften. Afgelopen week was ik volledig sprakeloos en betoverd door de barmhartigheid die overal om mij heen werd tentoongespreid door mensen van alle kleuren.

Ik ben gezegend om de stad Mekka te bezoeken. Ik heb mijn zeven rondgangen om de Ka’ba gemaakt, geleid door een jonge Mutawaf (volbrenger) genaamd Muhammad. Ik dronk water uit de zam zam bron. Ik rende zeven maal tussen de de heuvels van de berg Al-Safa en Al-Marwa. Ik bad in de oude stad Mina en op de berg Arafat.

Er waren tien duizenden pelgrims, van over de hele wereld. Ze hadden alle kleuren, van blond met blauwe ogen tot zwarte Afrikanen. Maar we voerden allemaal dezelfde rituelen uit, een geest van eenheid en broederschap waarvan ik dacht, door mijn ervaringen in Amerika, dat die nooit zou kunnen bestaan tussen blanken en niet blanken.

Amerika moet de Islam gaan begrijpen, want dit is de religie die het rassen probleem uit de samenleving verwijdert. Gedurende mijn hele reis heb ik mensen ontmoet, gesproken en heb ik zelfs gegeten met mensen die in Amerika onder de noemer “wit” vallen. Maar het wit zijn was uit hun geest verbannen door de islamitische religie. Ik heb nooit eerder oprechte en ware broederschap gezien tussen alle rassen, ongeacht wat hun ras was.

Misschien ben je geschokt door deze woorden, komend uit mijn mond. Maar op deze pelgrimage heb ik dingen gezien en ervaren, die mij er toe dwingen veel van mijn gedachten die ik tot nu toe had te herformuleren, en conclusies die ik trok naast me neer te leggen. Dit was voor mij niet al te moeilijk. Ondanks mij sterke overtuiging, ben ik al altijd een man geweest die feiten onder ogen ziet en de realiteit van het leven accepteert als het nieuwe ervaringen en kennis bloot legt. Ik heb altijd een niet-vooringenomen opstelling gehad, wat noodzakelijk is voor de flexibiliteit die hand in hand gaat met elke vorm van intelligentie, die op zoek is naar de waarheid.

De afgelopen elf dagen hier in de islamitische wereld, heb ik gegeten uit hetzelfde bord, dronk uit hetzelfde glas, sliep in hetzelfde bed en deelde het gebedskleed --biddend tot dezelfde God-- met mijn geloofsgenoten, wiens ogen zo blauw waren als het maar kon, wiens haren zo blond waren als het maar kon en wiens huid, witter was dan wit. En met dezelfde woorden, acties en daden als de witte moslims, voelde ik dezelfde oprechtheid met hen als met de zwarte Afrikaanse moslims uit Nigeria, Soedan en Ghana.

We waren werkelijk allemaal gelijk (broeders) -- Omdat het Geloof in één God de gedachte van het blank zijn uit hun geest, gedrag en uit hun houding had verbannen.

Ik besefte dat misschien, als de blanken in Amerika de eenheid van God zouden accepteren, dan misschien konden zei ook de gelijkheid tussen mensen accepteren -- en stoppen met het meten, andere iets aandoen omwille van de kleur die zij bezitten.

Het door racisme geplaagde Amerika is als een ongeneeslijke vorm van kanker, de ‘zogenaamde’ christelijke blanke hart van Amerika zou ontvankelijker moeten zijn voor een oplossing voor zo een destructief probleem. Misschien zou het op tijd kunnen zijn om Amerika te redden van een dreigende ramp -- Dezelfde destructie die Duitsland trof door racisme, dat uiteindelijk de Duitsers zelf vernietigde--.

Elk uur dat ik me hier in het heilige land bevind, geeft me de mogelijkheid een groter spiritueel besef op te doen van wat er in Amerika gebeurd tussen zwart en blank. De Negroïde Amerikaan kan zijn vijandige gedrag niet verweten worden -- Hij reageert slechts op 400 jaar van permanente racisme door de blanke Amerikaan --. Maar terwijl racisme Amerika op het pad van zelfmoord brengt, geloof ik, door de ervaring die ik met hen heb, dat bij de volgende generatie jongeren, die zich bevinden op de universiteiten en de hoge scholen, velen zijn die de tekenen aan de wand zien en zich zullen wenden tot de spirituele pad van de waarheid -- De enige manier voor Amerika om zich af te wenden van de ramp die door middel van racisme onvermijdelijk zal volgen --.

Nog nooit ben ik zo vereerd geweest. Nooit voelde ik me zo nederig en onwaardig. Wie zou geloven dat een Negroïde Amerikaan zo werd voorzien van zegeningen. Enkele nachten geleden, gaf een man(die in Amerika onder de noemer blanke valt, een diplomaat van de Verenigde Naties, een ambassadeur, een medewerker van Koningen) zijn hotelkamer, zijn bed. Deze man, zijne hoogheid prins Faisel, die dit land regeert werd op de hoogte gebracht van mijn aanwezigheid hier in Jeddah.
De morgen erna werd ik door de zoon van prins Faisel persoonlijk geïnformeerd, dat ik op verzoek van zijn vader, staatsgast zou zijn.

Het vervangend hoofd van Protocol zelf bracht me voor bij de Hajj Hofhouding. De Sheikh Muhammad Harkon bevestigde mijn komst naar Mekka. Zijne hoogheid gaf me twee boeken over de islam, met een persoonlijke zegel en handtekening, hij vertelde me dat hij bad dat ik een succesvolle spreker van de islam in Amerika zou worden. Er werd een auto, een chauffeur en een gids ter mijner beschikking gesteld, zodat ik door dit heilige land kon reizen, bijna altijd naar gelang ik wilde. De regering voorziet in ruimtes met airconditioning en heeft werknemers in elke stad die ik bezoek. Nooit zou ik hebben gedacht over het dromen, dat ik een gast zou zijn die zulke eer zou genieten. De eer die in Amerika aan een koning zou worden gegeven -- en niet aan een Neger.

Alle lof is aan God, de heer der werelden.

Hoogachtend,
El-Hajj Malik El-Shabazz (Malcom X)