Gedrag, criminaliteit, delinquentie en de rol van religie

Statistische gegevens over stijgende misdaadcijfers zijn vaak gemeld door de media. Dit was vooral het geval tijdens de jaren ‘60 en ‘70. Er zijn prognoses dat de criminaliteit en delinquentie zal blijven verhogen, misschien wel tot buitengewone proporties. In de literatuur word onderscheid gemaakt tussen delinquent gedrag en criminaliteit. Het onderscheid hierin gaat meestal over de leeftijdsindeling. Delinquenten zijn in het algemeen jongeren en jong volwassenen. Criminaliteit is in de praktijk een vorm van zware vergrijpen.

Criminaliteit stijgt

De stijgende misdaadcijfers zijn gerelateerd aan alcohol-en drugsgebruik / misbruik, en in zekere mate bij de buiten-huwelijkse geslachtsleven. Kerken en synagogen nemen sterke standpunten in tegen crimineel en delinquent gedrag. Men zou hopen dat religie zou kunnen fungeren als een krachtig afschrikmiddel tegen dergelijke daden.

Statistieken onbetrouwbaar?

Eerst moeten we enkele punten overwegen ter verduidelijking. De fase crimineel en delinquent gedrag dekt een aanzienlijk gebied. Ook is er soms verwarring over het trekken van een lijn tussen psychische stoornis en crimineel gedrag. Bovendien kunnen de misdaadstatistieken zelf onbetrouwbaar.

Tekortkomingen

Definities van strafbare feiten kunnen variëren van de ene rechtsuitspraak tot de andere. Sommige regeringen en politie-instanties zijn wellicht meer ijverig bezig met de handhaving van wetten dan anderen. Veel criminaliteit wordt zeker niet gemeld. Ook zijn de methodologische en statistische uitdagingen ten opzichte van godsdienste-delinquentie relaties aanzienlijk. In het licht van deze problemen, is het niet verwonderlijk dat studies op dit gebied vaak tegenstrijdige bevindingen genereren.

Delinquentie: onvolwassen gedrag?

Het is niet geheel duidelijk hoe criminaliteit verschilt van delinquent gedrag. Meestal verwijst de term ‘delinquent’ naar een jongere leeftijdsgroep van daders, die al of niet behandeld worden in een volwassen rechtbank. Delinquentie wordt soms gezien als minder ernstig dan volwassen criminaliteit. De reden hiervan is waarschijnlijk de associatie met jongeren. Maar er is een aanzienlijke overlapping in het gebruik van deze termen in de literatuur. Het is goed om de termen ‘delinquent’ en ‘criminaliteit’ te onderscheiden en toe te passen zoals die in oorspronkelijke onderzoeken wordt besproken.

Criminaliteit, kerkbezoek en religie

De theoretische onderbouwing van de verwachting dat een lage religieuze betrokkenheid kan worden geassocieerd met hogere misdaadcijfers kunnen worden herleid tot de eerste jaren van deze eeuw. Met name Durkheim’s nadruk op de sociale wortels van religie, sociale integratie en zijn theorie van afwijkend gedrag en de plaats van religie in de samenleving. Durkheim was van mening dat religie integraal wordt verbonden met de sociale orde, en speelt een belangrijke rol in het legitimeren en de versterking van de maatschappelijke waarden en normen.

Kerkbezoek en delinquent gedrag

Afwijkend gedrag kan het gevolg zijn van een storing in de rol van de kerk in dit opzicht. Deze gedachte is in overeenstemming met wat veel mensen zouden overwegen. De Durkheimiaanse traditie linkt sterke religieuze banden met verminderde criminaliteit. In feite zijn veel van de relevante gegevens die ons ter beschikking komen van sociologen die zorgvuldig misdaadstatistieken en hun relatie tot kerkbezoek hebben onderzocht, waaronder; confessionele overtuiging, religieuze betrokkenheid, enzovoort. Het merendeel van dit werk is gericht op adolescenten delinquentie, met relatief weinig onderzoeken van volwassen criminaliteit.