Een werkstuk over Tapirs

Tapirs (Tapiridae) zijn familie van de onevenhoevigen, en komen tegenwoordig alleen nog maar voor in Zuidoost-Azië en Zuid- en Midden-Amerika. Tapirs hebben een kort en beweeglijk slurfje waarmee ze hun voedsel kunnen grijpen.

Natuurlijke omgeving

De tapirs zijn verspreid over Zuidoost-Azië en Midden- en Zuid-Amerika. Maar miljoenen jaren geleden waren de Tapirs over de hele wereld verspreid. Nu zijn er slechts vier soorten Tapirs, één in achter-Indië, de Indische Tapir, en drie in Midden Zuid-Amerika: de Zuid-Amerikaanse Tapir, de Midden-Amerikaanse Tapir en de Bergtapir. De Tapirs leven het liefst in oerwouden in de buurt van water.

Voedsel en voedselgedrag

Tapirs hebben een kort en beweeglijk slurfje waarmee ze hun voedsel kunnen grijpen. Het voedsel van de Tapirs bestaat uit: bladeren, twijgen en vruchten. Ze kunnen op hun achterpoten tegen een boom gaan staan om met hun kleine minislurf nog hogere bladeren te pakken. Ook hebben ze tanden waarmee ze het er af kunnen bijten. Ze zijn echte planten eters. Tapirs zijn goede zwemmers: ze kunnen gemakkelijk over de bodem van rivieren lopen. Tijdens het lopen over de bodem van de rivier zoeken ze met hun minislurf naar waterplanten.

Voortplangting en voortplantingsgedrag

Na een draagtijd van ongeveer dertien maanden wordt één jong geboren. Bij de geboorte ziet het jong er heel anders uit dan zijn ouders. Een pasgeboren Tapir is bruin-wit gestreept. De Tapirs leven het liefst op zichzelf, behalve als het vrouwtje een kind heeft. In de dierentuinen planten de Tapirs zich nog sneller voort.

Krantbericht

"Een oppasser heeft het leven gered van een baby tapir in de dierentuin van Hannover (Duitsland). Het beestje kwam knel te zitten tijdens de bevalling en had vruchtwater ingeslikt. De oppasser nam de baby tapir bij zijn snuit en paste mond-op-mondbeademing toe. De kleine, mooi gestreepte baby tapir is inmiddels gedoopt en maakt het goed."

Het uiterlijk

Tapirs zijn middelgrote, zwaargebouwde dieren met een vrij dikke huid. Ze hebben een kort beweeglijk slurfje waarmee ze voedsel kunnen pakken. Ook wordt met het kleine slurfje fluitende geluiden geproduceerd. De vrij korte poten van de Tapir hebben voor 4 tenen. En achter drie tenen met daaronder elastische zoolkussens. De huid van Tapirs is kort behaard (met soms korte, rechtopstaande nekmannen). De staart is vrij kort, zo’n 5-10cm. Het gebit is paardachtig. Van de zintuigen zijn reuk en gehoor goed ontwikkeld, het gezicht is vrij zwak.