Boekverslag over 'Het verrotte leven van Floortje Bloem'

Dit is mijn boekverslag over het boek "Het verrotte leven van Floortje Bloem". Dit boek is geschreven door Yvonne Keuls.

Zakelijke gegevens

Auteur: Yvonne Keuls
Titel: Het verrotte leven van Floortje Bloem
Uitgegeven door: ‘Uitgeverij Ambo’ in Baarn
Eerste uitgave: 1982
Aantal bladzijden: 256
Genre: Psychologisch roman

Samenvatting

Het boek gaat over een meisje, Floortje Bloem. Toen Floortje geboren werd, waren haar ouders gescheiden en woonden haar moeder en haar zusje bij Tante Gerda. Aangezien Tante Gerda geen plaats had voor drie mensen, werd Floortje in een tehuis geplaatst. Toen Floortje drie was, kwam ze bij pleegouders terecht. Ze kon het goed met haar pleegouders vinden. Ze hield het meest van haar vader, die haar altijd op schoot nam en met haar knuffelde. Op een gegeven moment kwam haar pleegvader om bij een auto-ongeluk. Haar pleegmoeder kon de kinderen niet meer aan. Floortje en haar broer werden weggehaald en in een tehuis geplaatst. Opnieuw wordt ze in een pleeggezin onder gebracht. In het nieuwe pleeggezin gaat het fout; ze begint geld te stelen, is brutaal en gedraagt zich overdreven aanhankelijk ten opzichte van mannen. Ze moet terug naar het kindertehuis en vanaf die dag begint de ellende. Volgens de observatierapporten is Floortje "oneerlijk","bang" en "wreed". Ze vernielt andermans speelgoed en ze treitert de hulpverleners. Maar ze heeft ook een andere kant: trouw en aanhankelijk als de mensen haar "normaal" benaderen. Na vier jaar mag ze de weekends en de vakanties doorbrengen bij de familie Peperzak, het derde pleeggezin. Maar na een nare seksuele ervaring met de zoon en de weigering om óók op de familiefoto te mogen, kapt ze met pleeggezin drie.
Haar moeder is ondertussen hertrouwd en na dertien jaar komt er weer contact tussen Floortje, haar moeder en Beppie tot stand. In de weekends dat ze thuis is gaat ze met Beppie en haar vriend mee stappen. Om ouder te lijken (en om haar stiefvader Adri te imponeren) tut ze zich overdreven op. Van Bep leert ze intussen drinken, roken, blowen en stelen. Een halfzachte buurtwerker, Sjon, ontfermt zich over haar zonder dat het een gunstig effect heeft. Floor gaat naar de huishoudschool, dat wil zeggen, ze spijbelt samen met een vriendin. Tijdens zo'n spijbeltocht komt ze in contact met Gerben, een integere pedofiele man die haar een speelgoedkonijn voor haar verjaardag geeft. Maar Foortjes ouders komen achter de (onschuldige) relatie en Gerben verdwijnt in de gevangenis. Als ze steun zoekt bij haar stiefvader zet haar moeder haar het huis uit. Van het ene observatiehuis naar het andere wegloopadres vervolgt Floortje haar leven, tot ze meegelokt wordt door de eerste jongen op wie ze echt verliefd is. Hij blijkt een "lokvogel" voor een Rotterdams bordeel te zijn. Tijdens een politie-inval vlucht ze en komt bij Beppie in een kraakpand terecht. Zoals altijd komt Sjon (bij de Baghwan intussen) te laat en net als zus Bep raakt ze verslaafd: ook Floortje wordt een heroïnehoertje. Vervreemd van alles en iedereen blijft ze alleen over, echt alleen, want Beppie heeft het konijntje uit het raam gegooid...

Perspectief, probleem en afloop

Het verhaal heeft gebruik gemaakt van een wisselend ik-perspectief. Je beleeft het verhaal voor een groot gedeelte door de ogen van Floortje, maar ook een paar keer door de ogen van Beppie, Tante Gerda, en moeder Bloem.
Het belangrijkste probleem in dit boek is denk ik dat Floortje niet echt een uis heeft waar ze zich thuis voelt. Ze wordt haar hele jeugd van de ene naar de andere plek gebracht.
Floortje heeft zo haar best gedaan om iets van haar leven te maken, maar het mocht allemaal niet baten. Haar zus laat haar in de steek voor wat geld, en ze raakt haar konijn ook nog eens kwijt in die ruzie. Het boek heeft een open einde. Beppie gooit in een ruzie om geld het konijn van Floortje uit het raam, en Floortje gaat hem in paniek zoeken.
Haar konijn was namelijk het enige dat echt van haar was.

Onderzoek van de verhaaltechniek

De schrijfstijl

Het boek is niet in een hele moeilijk stijl geschreven. Alleen het was wel lastig dat er, op het begin vooral, door verschillende mensen werd verteld. Dan wist je niet wie er aan het woord was, en dat was wel lastig. Maar verder werden er niet echt moeilijke woorden gebruikt.

De ruimte (plaats en tijd)

Het verhaal kan in deze tijd zijn geschreven, want tegenwoordig zijn er nog steeds kinderen die in kindertehuizen leven, omdat ze geen ‘ouders’ hebben. En dat ze daarom steeds naar pleeggezinnen moeten. En die kinderen komen soms ook wel aan de drugs. Maar het boek speelt zich denk ik voor of in de jaren negentig af. Omdat er toen nog niet zoveel over drugs bekent was, en dat is ook te lezen in het boek.
Het verhaal duurt ongeveer 15 jaar, omdat je meemaakt dat Floortje nog een baby is en aan het eind van het boek is ze een jaar of 15. In die 15 jaar gebeurt er een heleboel met Floortje. Ze heeft namelijk 3 pleeggezinnen gehad, ze gaat aan de drugs, en aan het eind van het boek is ze weer alleen.
Dit boek speelt zich af op verschillende plaatsen, voor het grootste deel speelt het zich af in Rotterdam, maar ook in Leiden. Vooral als Floortje ouder is, speelt het verhaal zich vaak af in bordelen en kraakpanden. Ook speelt het zich veel af in internaten en in het cafe van Flootje’s tante Gerda.

De verhaalfiguren

Hoofdpersonen

Floortje Bloem, ze heeft blond haar en blauwige ogen. Ze is best dun. Verder draagt ze gewone kleren. Het karakter is heel wisselvallig, soms is ze aardig maar meestal ook onbeschoft. Als ze iets niet begrijpt vraagt ze het ook niet. Ze is moeilijk opvoedbaar, driftig en maar dit komt omdat ze door een moeilijke tijden is gegaan.

Bijpersonen

Beppie, De zus van Floortje. Zij heeft donker blond haar en blauwige ogen. Ze is best dik en draagt ook gewone kleding. In bet begin een zacht meisje, maar als ze later in de prostitutie komt is ze onbeleefd en moet iedereen doen wat zij vindt. Ze wil de baas zijn.

Sjon, Hij is een buurtwerker die orthopedagogie studeert. Hij probeert Floortje op het rechte pad te houden, maar ondertussen helpt hij haar en haar zusje alleen maar verder in de problemen.

Tante Gerda, is de zus van Floortje haar biologische moeder. Ze beeft een bruin, en een beetje gekruld haar tot haar schouders. Ze is een beetje ouderwets. Haar karakter is aardig en beleefd. Ze is erg slim en heeft veel over voor iedereen. Ze is ook erg moederlijk en heeft een sterke wil. Ze heeft een Cafe en wil Floortje en Beppie dolgraag van de drugs afhelpen.

Adri, Dit is de vriend van de biologische moeder van Floortje. Floortje doet hem sterk aan haar eerste pleegvader denken. Hij beeft donkerblond haar en blauwe ogen. Verder ziet bij er gewoon uit. Het karakter van Adri is aardig maar erg meelopend. Hij doet precies wat de moeder van Floortje zegt.

Floortje haar moeder, Ze heeft zwart kleurig haar en ziet er niet zo netjes uit. Het karakter van de moeder van Floortje Bloem is egoïstisch. Als ze Floortje heeft dan wil ze haar niet meer. Ze voelt zich schuldig dat ze Floortje in kindertehuis had gestopt.

De situaties

De belangrijkste situatie in dit boek is denk ik, gelijk op het begin, dat de moeder van Floortje haar niet wil houden en dat Floortje dus in een kindertehuis komt. Hier begint alles, ze krijgt een pleeggezin, en daarna nog twee andere. Als haar moeder Floortje had gehouden, zou er misschien iets heel anders van Floortje terecht zijn gekomen.

De vertelwijze

Het verhaal heeft gebruik gemaakt van een wisselend ik-perspectief. Je beleeft het verhaal voor een groot gedeelte door de ogen van Floortje, maar ook een paar keer door de ogen van Beppie, Tante Gerda, en moeder Bloem.

Thematiek

Het thema

Het thema waar het boek om draait is ‘Liefde’. Het beschrijft het effect dat een tekort aan liefde kan hebben op een jong meisje en hoe dit het verdere leven van dat meisje beïnvloeden. (drug, prostitutie)

Verband tussen de titel en het thema

Het boek heet “Het verrotte leven van Floortje Bloem”. Ik denk dat de schrijfster deze titel heeft gekozen omdat het leven van Floortje best wel ‘verrot’ is. Het thema ‘Liefde’ heeft er dan ook wel mee te maken. Want als Floortje meer liefde en aandacht kreeg van mensen die van haar hielden. Dan zou haar leven er gelijk een stuk beter uit hebben gezien, en zou ze zich waarschijnlijk ook wel gelukkiger voelen. Ze zou zich minder ‘verrot’ voelen.

Plaats in de literatuurgeschiedenis

Yvonne Bramberg (haar meisjesnaam) is in 1931 in Batavia geboren. Ze is de jongste van 4 kinderen, en heeft een Nederlandse vader En een Javaanse moeder. Op 6 jarige leeftijd verhuisde het gezin naar Den Haag, waar ze nu nog woont. Ze wordt eerst onderwijzeres, later journaliste en schrijfster. In 1954 trouwt ze met Rob Keuls, en samen krijgen ze 3 dochters.
Yvonne begint haar literaire activiteiten met het schrijven van verhalen over kinderen, gedichten, toneelstukken, en hoorspelen. Vanaf 1965 schrijft ze regelmatig cursiefjes voor een krant, en televisie bewerkingen van romans van Lois Coupereus, Simon Vest- dijk, en Marnix Gijssen. Later komt ze in contact met probleem kinderen en hun ouders, en dit leidt tot het schrijven van een aantal boeken. In 1977 verschijnt ‘Jan rap en zijn maat’. Hierin beschrijft ze haar ervaringen als vrijwilligster in een opvangtehuis. Hierna worden er nog veel meer boeken van haar gepubliceerd, waaronder ‘de moeder van David S., geb.3juli’ (1980), ‘het verrotte leven van Floortje Bloem’ (1982), en ‘Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel’
Haar verhalen zijn deels humoristisch, zoals "Een Keuls potje", een verzameling van grappige en treurige gebeurtenissen, die zo geschreven zijn dat ook de treurige gebeurtenissen grappig werden. Anderzijds worden in haar boeken serieuze onderwerpen behandelt, zoals in de bovengenoemde titels. Yvonne Keuls probeert haar boeken zo waarheidsgetrouw mogelijk te maken. Voor in haar boeken zit dan ook bijna altijd een bladzijde waarop zij haar dank betuigd aan degenen die mee hebben gewerkt aan haar boek. Wel verdraait ze de personages zo, dat herkenning onmogelijk is.