Boekverslag: 'De Amulet'
Dit is mijn boekverslag over het boek "De Amulet". Dit boek is geschreven door Simone van der Vlugt.
Zakelijke gegevens
- Auteur: Simone van der Vlugt
- Titel: De Amulet
- Uitgegeven door: Lemniscaat in Rotterdam.
- Eerste uitgave: 1995
- Aantal bladzijden: 188
- Genre: Avonturen roman
Samenvatting
Het boek speelt zich af in het jaar 1630 en verder in het land Duitsland. Het boek draait om Nina de hoofdpersoon. Als op een novemberdag een heks verbrand wordt in Wurzburg (de woonplaats van Nina) krijgt Nina een raar gevoel en begint ze zich af te vragen wat het kan zijn. Nina’s moeder was vroeger ook verbrand en sindsdien woont ze bij een oom en tante. Als ze haar vragen bij haar oom neerlegt vertelt Nina’s oom het verhaal van haar moeder en geeft haar en amulet. Als Nina na een storm ook voor een heks aangezien wordt moet ze vluchten. Haar tante wil haar uithuwelijken aan een boer, maar Nina voelt daar niks voor en gaat in haar eentje verder. Ze vindt werk in een herberg en gaat er ook bij in wonen. Maar dan komt de boer aan wie ze uitgehuwelijkt is haar opzoeken om haar mee te nemen en Nina moet weer vluchten. Ze besluit verder te gaan als jongen dit doet ze door jongenskleren aan te doen en haar haar af te knippen. Dan ontmoet ze Max een oude man. Eerst wil Max niet zoveel van Nina weten maar langzamer hand groeien ze dichter naar mekaar toe en leert Max haar allemaal dingen. Ze maken lange reizen door Duitsland. Ze helpen in de zomer bij een vriend van Max en gaan daarna verder naar een klooster waar ze de winter door willen brengen. Ondertussen krijgt Nina allemaal rare dromen en visioenen. Als Max de winter niet overleefd en sterft moet Nina alleen verder daar heeft ze geen zin in en sluit zich aan bij een groep zigeuners daarmee reist ze verder in het boek. Nog een keer komt ze terug bij haar oom en tante om daarna voorgoed de weide wereld in te trekken.
Perspectief, probleem en afloop
Het verhaal is geschreven vanuit een hij/zij perspectief. Je kan dat zien aan de manier van schrijven, het is net of je vlak bij Nina leefde. Het belangrijkste probleem is denk ik Nina’s helderziendheid. Dat komt vooral omdat in die tijd, waarin dit boek is geschreven, ze nog geloofden in heksen. Nina wist soms ineens dingen, daarom dachten ze dat Nina ook een heks was. Omdat de mensen dat dachten, moest Nina vluchten. Daar draait het hele verhaal dus eigenlijk om. Het boek heeft denk ik een gesloten eind, omdat alle problemen op het eind van het boek opgelost zijn. Nina hoeft niet meer te trouwen, en alle andere lasten die ze had, vallen ook van haar schouders, omdat ze met de zigeuners mee, de wijde wereld intrekt. Maar het kan ook een open eind zijn, omdat je niet weet hoe het met Nina verder gaat. Ze beleeft waarschijnlijk nog een heleboel avonturen.
Onderzoek naar de verhaaltechniek
De schrijfstijl
De schrijfstijl van de schrijver was best makkelijk. Dat komt denk ik ook wel, omdat het een C-boek was. Er kwamen niet echt moeilijke woorden in het boek voor. En als er wel moeilijke woorden in stonden, dan kon je ze opzoeken achterin het boek. Daar stond namelijk een lijst met moeilijke woorden. En alles werd goed beschreven.
De ruimte (plaats en tijd)
Het verhaal speelt zich af in 1630 in het plaatsje Würzburg. Daar woonde Nina met haar oom en tante. Na veel gebeurtenissen reist ze door heel Duitsland en komt verschillende dorpen tegen. Bamberg, Bayreuth, Rothenburg, Ettal, Coburg. Het tijdsverloop is chronologisch. Er komen wel een aantal flashbacks in voor bijvoorbeeld als ze een visioen heeft gehad en hij komt uit dat ze even terugblikt van dit heb ik voorspeld, dit is gebeurd dus ik had gelijk. Nog een flashback is als ze hoort wat er met haar moeder is gebeurd. Maar het is niet zo erg dat je er de volgorde van het verhaal niet meer bij snapt. Het verhaal duurt ongeveer een jaar.
De verhaalfiguren
Hoofdpersoon
Nina Bauer, ze is een meisje van dertien jaar en woont in Würzburg bij haar oom en tante. Haar oom en tante hebben de zorg voor Nina op zich genomen toen zij nog een baby was, en toen haar moeder als heks levend werd verbrand. Nina weet tot haar 13de nog niks van de dood van haar moeder af. Als ze het vraagt aan haar oom, vertelt hij het haar en geeft haar een amulet van haar moeder. Ze heeft een speciale gave, ze heeft soms visioenen en ze kan mensen genezen door een simpele handbeweging. Ze besluit het tegen niemand te vertellen, want anders zouden de mensen nog gaan denken dat zij een heks is en dan zou ze leven worden verbrand. Ze moet vluchten uit haar dorp, en gaat als jongen verder. Het is dus een dapper meisje.
Bijpersonen
Oom Thomas en tante Hanna, ze hebben Nina opgevoed, sinds haar moeder terecht gesteld was. het zijn aardige, lieve en zorgzame mensen. Ze zorgden erg goed voor Nina, en zij hebben ervoor gezorgd dat Nina kon vluchten toen ze weg moest uit het dorp, omdat er geruchten gingen dat zij ook een heks was.
Max von Spee, hij leert Nina kennen, als ze alleen door de natuur zwerft als jongen. Maar na een tijd, heeft hij wel door dat ze geen jongen maar een meisje is. Hij wil eerst niks met Nina te maken hebben, maar toen ze hem hielp toen hij zich bezeerd had, mocht ze toch meereizen. Hij leerde Nina alles over geneeskundige planten en hoe je moet overleven in het bos.
De zigeuners, nadat ze Nina hadden ontdekt bij het bespioneren van hun kamp en haar hadden ‘opgepakt’, deden ze toch heel aardig tegen haar. Nina wou er eerst niks van weten, omdat ze altijd van die rare verhalen hoorden over zigeuners. Maar ze behandelden haar alsof ze een van hun was.
De situatie
De belangrijkste situatie in dit boek is, als Nina verdacht wordt als heks. Daardoor moest ze uit haar dorp vluchten, en ging ze alleen zwerven door het land. Hier gaat het hele verhaal over. Wat ze allemaal meemaakt op die tocht.
De vertelwijze
Het verhaal is geschreven vanuit een hij/zij perspectief.
Thematiek
Het thema
Er zijn verschillende thema’s in dit boek. De twee hoofdthema’s zijn denk ik, helderziendheid en heksenvervolging.
Tekstgedeelten en motieven die typerend zijn voor het thema
Het thema heksenvervolging wordt gelijk op het begin al duidelijk. Het verhaal begint namelijk gelijk met zo’n executie. Een heks wordt dan verbrand op de brandstapel. Voor de rest, is Nina ook een beetje een heks, ze zien namelijk soms visioenen en ze kan de pijn weghalen door haar hand op de wond te leggen. Helderziendheid heb ik gekozen, door die visioenen van Nina. Die visioenen komen meestal nog uit ook. Maar als ze het tegen iemand zegt, bijvoorbeeld Max, gelooft hij haar niet.
Hier een fragment uit het verhaal waarin Nina een visioen ziet.
Ze pakt de draad die ze heeft laten vallen weer op en draait aan het spinnewiel. Langzaam vervormt het wiel tot een wirwar van gezichten die allemaal meedraaien. Met een ruk draait Nina haar hooft om. Iets in die gezichten maakt haar bang. Ze kijken allemaal zo… dreigend. Ze durft niet meer aan het wiel te draaien. Maar de beelden laten haar niet met rust. Ze ziet hoge vlammen. Een vrouw, vastgebonden aan een paal. Ze brandt tot aan haar middel. Haar gezicht komt steeds dichterbij, het zweeft tussen de vuurtongen. Donkere ogen kijken Nina aan. De ogen van een vrouw die weet dat ze niet meer te redden is.
Verband tussen de titel en het thema
De titel van het boek is ‘De amulet’. Nina is opgegroeid bij haar oom en tante, omdat haar ouders vlak na haar geboorte zijn gestorven. Op een dag, als ze voor haar spinnewiel zit, krijgt ze een visioen over haar moeder. Ze gaat naar haar oom en vraagt naar de dood van haar moeder. Hij vertelt dat haar moeder als heks is verbrand en geeft Nina een amulet, dat vroeger van haar moeder was. Later ontdekt Nina dat het plantje wat op de amulet staat afgebeeld een digitalis heeft. Giftig voor leken, maar heilzaam voor ingewijden. Nina heeft dezelfde gaven als haar moeder en is dus ook een ingewijde. De amulet blijft haar enige aandenken aan haar moeder. Dat is dus het verband, want het thema is hekserij, en die amulet heeft ook met hekserij te maken.
Plaats in de literatuurgeschiedenis
Simone van der Vlugt is geboren in Hoorn als Simone Watertor op 15 december 1966. Schrijven is al van jongs af aan haar passie geweest. Zelf zegt ze: ‘Mijn ouders konden me geen groter plezier doen dan me een pak schrijfpapier te geven en later zelfs een echte typemachine. Ik vond het enig om verhaaltjes te schrijven en ze te voorzien van een kaft met mijn naam erop’. Al op dertienjarige leeftijd benaderde ze een uitgever die haar adviezen gaf en haar stimuleerde om door te gaan met schrijven. Het schrijven werd pas echt serieus toen in 1985 Simone naar Amsterdam verhuisde en Nederlands en Frans studeerde aan de leraren opleiding en haar duidelijk werd dat ze de lessen creatief schrijven het leukste vond. Direct na afronding van haar studie, stortte ze zich op haar computer. In eerste instantie ging dat niet erg gemakkelijk door een drukke baan. Later kwam daar ook nog de zorg voor haar baby bij. Maar nu Simone in deeltijd werkt met intussen al twee kinderen, schrijft ze tussen de bedrijven door, op een aparte kamer met al haar spullen om haar heen waar niemand aan mag komen. ‘Ik schrijf in fragmenten. Een stukje uit het midden van het verhaal, een stukje uit het einde. Gewoon wat in me opkomt. Later schrijf ik alles aan elkaar’. In 1990 trouwde ze met Wim van der Vlugt. Twee jaar later verhuisde ze naar Alkmaar en werd hun dochter Esmée geboren. In 1995 beviel ze van een zoon, Frisco, ook verscheen in dat jaar haar eerste jeugdboek ‘ De amulet’ wat werd bekroond door de kinderjury. Al spoedig volgde haar tweede boek Bloedgeld. Ze kan boeiend en meeslepend schrijven, over vroegere tijden. Veel van haar boeken gaan hier dan ook over. Haar verhalen zijn spannend, avontuurlijk en goed geschreven. Ze zorgt er heel goed voor dat je kan meeleven met de hoofdpersoon.
Boeken van Simone van der Vlugt:
- Bloedgeld
- Een steen door de ruit
- De amulet