Gedicht analyse van het gedicht 'In memoriam'

Het gedicht In memoriam is geschreven door Ingmar Heytze. In het gedicht komen verschillende vormaspecten en een achterliggende gedachte naar voren.

In memoriam

Gedenk haar niet. Het is gedaan.
Snoei de wortel en de tak
en sluit de luiken van je hart.
Ze zal voor altijd buiten staan.

Koester niets - geen kille haat
of stil verlangen naar de dood -
de strop drie meter touw verspild,
de kogel zonde van het lood.

Maak je niet meer druk om haar
of om de man met wie ze slaapt.
Benijd geen stukken wrakhout
die elkaar weer hebben opgeraapt.

Wis de laatste sporen uit.
Verbrand de foto's en de post
en was haar geur uit alle lakens.
Weet dat je bent afgelost.

Inhoud

De dichter geeft iemand, volgens mij zichzelf bevelen wat hij moet doen. De eerste regel al: Gedenk haar niet. Zo ook de laatste regel: Weet dat je bent afgelost. In het gedicht geeft de schrijver zichzelf opdracht om iemand te vergeten, dit zie je vooral telkens terug in de eerste regel van iedere strofe. Gedenk haar niet. Het is gedaan./ koester niets – geen kille haat/ maak je niet meer druk om haar/ wis de laatste sporen uit. Elke strofe borduurt voort op de eerste zin.

Vormaspecten

In de eerste regel staat een alliteratie: gedenk en gedaan. Verder zijn er nog meer alliteraties: snoei en sluit, koester en kille, stil en strop. Ook komen er assonanties voor: tak en hart, strop en zonde, kogel en lood, haar en slaapt en opgeraapt, sporen en post en afgelost.

Regel 7 en 8 zou je kunnen zien als een parallellisme, ze beginnen namelijk op dezelfde manier en hebben dezelfde functie: verklaren dat de dood overbodig is, zonde is.

De regels 2/3, 5/6, 9/10, 11/12, 14/15 zijn zo door de midden gesneden dat ze vloeiend lopen in het gedicht, toch zou je ook wel kunnen zeggen dat er sprake is van een enjambement omdat ze in principe samen één zin zijn. Nu ik het nog eens nader heb bekeken denk ik niet dat hier sprake van is omdat de regels niet op zo’n manier doorbroken zijn dat er geen monotonie meer is.

Achterliggende gedachte

Volgens mij is de achterliggende gedachte van dit gedicht, vooral voor de schrijver zelf bedoeld. Hij probeert zichzelf op deze manier over zijn ex-liefde heen te zetten. In de eerste strofe zegt hij dat de manier waarop er iets tussen beiden gegroeid is (de wortels) en wat er gegroeid is (de takken) moeten worden vergeten (gesnoeid). In de tweede strofe zegt hij dat hij haar en hun oude relatie niet moet haten. Dat hij ook niet moet proberen om een uitvlucht te zoeken in de dood, dat is het niet waard. In de derde strofe zegt hij dat hij haar niets moet verwijten, ook niet haar nieuwe vriend. In de vierde strofe gebiedt hij zichzelf om alles wat zij heeft achtergelaten te verwijderen uit zijn leven. En dat hij moet beseffen dat de andere man zijn plaats heeft ingenomen.

Meest kenmerkende zin

Weet dat je bent afgelost vind ik de meest kenmerkende zin omdat deze zin duidelijk maakt waar het gedicht uiteindelijk op slaat, dit is wat de schrijver tegen zichzelf wil zeggen. Alle andere regels heeft hij gebruikt om dit duidelijker te maken.

Eigen mening

Ik vind dit eigenlijk, misschien een beetje lullig tegenover de lastige gevoelens van de schrijver, een leuk gedicht. De manier waarop de schrijver dingen duidelijk maakt. De metaforen die hij gebruikt vind ik leuk: wrakhout bijvoorbeeld, wat volgens mij staat voor twee uit elkaar gevallen of gebroken mensen.